ผู้เขียนวิทยานิพนธ์มุ่งศึกษาผู้สำเร็จการศึกษาทางรัฐประศาสนศาสตร์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2498-2509 โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อต้องการทราบว่า ผู้สำเร็จการศึกษาในด้านนี้มีความซาบซึ้งต่อวิชาการเพียงใด มีความขัดข้องใจ หรือมีโอกาสได้ประยุกต์วิชาการทางรัฐประศาสนศาสตร์ในการปฏิบัติงานในชีวิตจริงเพียงใด มีอะไรที่เป็นปัญหาและข้อจำกัดในการประยุกต์วิชาการ และถ้าผู้ที่สำเร็จการศึกษาอยู่ในสภาพที่ไม่อาจประยุกต์วิชาการได้นั้น เขามีความยุ่งยากเพียงไร.