ค่าทดแทนของลูกจ้างที่ประสพอันตรายในการทำงาน : ศึกษาเฉพาะกรณีการบริหารงานของกรมแรงงานในจังหวัดพระนคร-ธนบุรี

Abstract

การศึกษาเรื่องนี้มุ่งเน้นถึงเรื่องการให้ความช่วยเหลือแก่ลูกจ้างที่ประสบอันตรายจากการทำงาน จากการศึกษากฎหมายแรงงานตามพระราชบัญญัติแรงงานปรากฏว่า กฎหมายค่าทดแทนที่ใช้บังคับอยู่ในปัจจุบันไม่สามารถให้ความคุ้มครองและให้ประโยชน์ทดแทนแก่ลูกจ้างที่ประสบอันตรายตามที่กำหนดไว้ได้อย่างแท้จริง ข้อบกพร่องของกฎหมายนี้ยังเป็นอุปสรรคขัดข้องต่อการบริหารงานของเจ้าหน้าที่ ทำให้ไม่สามารถปฏิบัติงานให้มีประสิทธิภาพตามต้องการได้ ผู้เขียนได้เสนอแนะให้มีการปรับปรุงแก้ไขกฎหมาย และวิธีการดำเนินงานในเรื่องนี้ไว้ใหม่ คือ.-

1. กำหนดบทบัญญัติให้นายจ้างรับผิดชอบในเรื่องค่าทดแทนไว้แน่นอน ในกรณีที่มีการรับเหมางานกันทำโดยการกำหนดให้ผู้รับเหมาหลักเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องค่าทดแทน

2. ให้กำหนดความหมายของคำว่าลูกจ้างชั่วคราวโดยพิจารณาว่างานที่ลูกจ้างทำนั้นเป็นงานที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจการค้าโดยตรง แม้ว่างานจะมีลักษณะเป็นงานชั่วคราว มีระยะสั้นก็จะไม่ถือว่าเป็นลูกจ้างชั่วคราว และมีสิทธิได้รับความคุ้มครองในเรื่องค่าทดแทน

3. ให้กำหนดบทบัญญัติเกี่ยวกับการตกลงปรานีประนอมค่าทดแทนไว้

4. ให้กำหนดบทบัญญัติเกี่ยวกับการจ่ายเงินค่าทดแทนเป็นเงินก้อน

5. ให้กำหนดบทบัญญัติลงโทษผู้ฝ่าฝืนกฎหมายไว้

6. กำหนดให้นายจ้างประกันค่าทดแทนของลูกจ้างไว้

7. เพื่อให้การบริหารงานเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น ควรให้ทั้งนายจ้างและลูกจ้างมีความเข้าใจในหลักการและวิธีการดำเนินงานค่าทดแทน ตลอดจนวัตถุประสงค์ของค่าทดแทน

8. สมควรจะได้มีการปรับปรุงแก้ไขวิธีการดำเนินงานค่าทดแทน โดยกำหนดให้นายจ้างมีหน้าที่แจ้งการประสบอันตราย ให้ลูกจ้างยื่นคำร้องเรียนเรียกค่าทดแทน โดยกำหนดให้นายจ้างจ่ายเงินทดแทน ถ้าการจ่ายเงินไม่เป็นไปตามกฎหมาย ลูกจ้างยังคงมีสิทธิเรียกร้องเงินทดแทนได้ใหม่ เจ้าหน้าที่มีหน้าที่ ๆ จะชี้แจงว่าลูกจ้างมีสิทธิจะได้รับค่าทดแทนอย่างไรบ้าง ตลอดจนมีหน้าที่ดูแลให้เป็นไปตามที่กฎหมายกำหนดไว้ ในกรณีที่นายจ้างไม่ยอมจ่ายค่าทดแทน นายจ้างต้องแจ้งให้เจ้าหน้าที่ทราบก่อนถึงเวลาเริ่มต้นจ่ายค่าทดแทนตามที่กฎหมายกำหนดไว้ และเมื่อมีปัญหาข้อขัดแย้งกันในเรื่องค่าทดแทน ให้เจ้าหน้าที่ดำเนินการพิจารณาวินิจฉัยข้อขัดแย้งโดยเร็วที่สุด