ปัญหาและอุปสรรคในการนำพระราชบัญญัติประกันสังคม พ.ศ. 2497 มาใช้ในประเทศไทย

Abstract

การประกันสังคมสงเคราะห์ในประเทศไทยเริ่มขึ้นในปี 2495 เป็นการริเริ่มทางการเมืองของรัฐบาล มิได้เกิดจากความเรียกร้องของประชาชน คณะกรรมการซึ่งได้รับมอบหมายให้ดำเนินงานประกันสังคมไม่สามารถอุทิศตนให้งานประกันสังคมให้เต็มที่ ข้าราชการในระดับต่ำก็โอนมาจากส่วนราชการอื่นไม่มีความรู้ทางประกันสังคม ทำให้การประกันสังคมประสบความล้มเหลว นอกจากนี้จากการศึกษาปรากฏว่า โครงร่างประกันสังคมตามพระราชบัญญัติประกันสังคม 2497 มีพื้นฐานง่อนแง่น พร้อมทั้งรัฐบาลยังไม่พร้อมที่จะดำเนินการตลอดจนสถานการณ์ทั้งในด้านการเมือง การบริหารเศรษฐกิจและสังคมของประเทศไทยในขณะนั้นไม่อำนวยให้ อย่างไรก็ดีผู้เขียนมีความเห็นว่า เนื่องจากขณะนี้ประเทศไทยกำลังเร่งพัฒนาในทุกทาง การเตรียมพร้อมที่จะรับกับปัญหาในอนาคตเป็นเรื่องสำคัญ ควรจะได้นำเอาระบบการประกันสังคมมาใช้ในประเทศไทยอีก โดยผู้เขียนเสนอให้กำหนดแผนการดำเนินงาน ทั้งในด้านตัวบุคคล ด้านความช่วยเหลือทางเทคนิค ด้านการเผยแพร่ และด้านการเงินและวัสดุ ผู้เขียนเสนอให้ใช้พระราชบัญญัติประกันสังคมมาบังคับใช้ในจังหวัดพระนครและธนบุรีเพื่อทดลองก่อน สำหรับการเตรียมการในด้านการแพทย์นั้นผู้เขียนเสนอให้นำเอาวิธีการให้การรักษาแก่ผู้ประกันด้วยแพทย์เอกชน ซึ่งขึ้นทะเบียนกับทางการประกันสังคม โดยแพทย์คนหนึ่งจะมีผู้ประกันขึ้นทะเบียนอยู่ในความดูแลไม่เกิน 1,000 คน คณะกรรมการประกันสังคมก็ควรประกอบด้วยผู้แทนจากฝ่ายต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง คือ รัฐบาล ฝ่ายลูกจ้าง และฝ่ายนายจ้างในจำนวนเท่า ๆ กัน และให้คณะกรรมการมีอำนาจหน้าที่ในการกำหนดนโยบายและรับผิดชอบต่อวัตถุประสงค์ส่วนรวมขององค์การ ส่วนการจัดตั้งหน่วยงานเพื่อทำหน้าที่รับผิดชอบในการบริหารงานตามโครงการประกันสังคมนั้น ควรเป็นองค์การอิสระและมีความสัมพันธ์กับทางราชการเช่นเดียวกับรัฐวิสาหกิจ