ปัจจัยที่มีผลต่อความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงอายุ : ศึกษาเฉพาะกรณีข้าราชการบำนาญกระทรวงมหาดไทย

Abstract

การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ คือ1. เพื่อศึกษาระดับความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงอายุ2. เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงอายุกับสถานภาพสมรส ระดับการศึกษา ความพอใจในสถานภาพการเงิน การรับรู้เกี่ยวกับสุขภาพ ความสัมพันธ์ในครอบครัว ความสัมพันธ์กับเพื่อน และการใช้เวลาว่างในการทำกิจกรรม3. เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงอายุ

การศึกษาครั้งนี้ ศึกษาจากกลุ่มตัวอย่างผู้สูงอายุที่เป็นสมาชิกสมาคมข้าราชการบำนาญมหาดไทย จำนวน 211 คน โดยใช้แบบสอบถามส่งทางไปรษณีย์ ระหว่างวันที่ 14 กันยายน 2536 ถึงวันที่ 15 ตุลาคม 2536 สถิติที่ใช้คือ การแจกแจงความถี่ ร้อยละค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิสหสัมพันธ์ของเพียรสัน (Pearson Product Moment Correlation Coefficient) และ Multiple Regression Analysis วิธี Forward selection โดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป SPSS+ PC.

ผลการศึกษาครั้งนี้พบว่า.

1. ผู้สูงอายุส่วนใหญ่มีระดับความพึงพอใจในชีวิตปานกลาง.

2. ความพึงพอใจในชีวิตมีความสัมพันธ์ทางบวกกับปัจจัยความพอใจในสถานภาพการเงินมากที่สุด ปัจจัยรองลงมาได้แก่ การรับรู้เกี่ยวกับสุขภาพ ความสัมพันธ์ในครอบครัว ความสัมพันธ์กับเพื่อน การใช้เวลาว่างในการทำกิจกรรมตามลำดับ มีระดับนัยสำคัญทางสถิติ .01.

3. ตัวแปรที่มีความสำคัญในการร่วมกันพยากรณ์ระดับความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงอายุตามลำดับคือ ความพอใจในสถานภาพการเงิน การใช้เวลาว่างในการทำกิจกรรม การรับรู้เกี่ยวกับสุขภาพ และความสัมพันธ์ในครอบครัว ตัวแปรกลุ่มนี้สามารถพยากรณ์ระดับความพึงพอใจในชีวิตได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ร้อยละ 52 (R2 = .52)

ข้อเสนอแนะจากการศึกษานี้คือ ให้หน่วยงานของรัฐเป็นแกนกลางในการประสานงานสร้างกิจกรรมต่าง ๆ ที่เหมาะสมกับข้าราชการบำนาญ ทำให้เกิดความพึงพอใจในชีวิตมากขึ้น อันนำไปสู่การมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นต่อไป.