ปัจจัยทางจิตสังคมที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการเรียนรู้ควบคู่คุณธรรมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น

Abstract

เยาวชนถือได้ว่าเป็นกําลังสําคัญในการพัฒนาประเทศให้เจริญก้าวหน้า ทั้งทางด้าน เศรษฐกิจ สังคม และความมั่นคงของชาติในอนาคต เยาวชนที่มีคุณภาพ นอกจากจะต้องเป็นผู้ที่ มีสุขภาพกายและสุขภาพจิตที่ดีมีสติปัญญาดีแล้ว ยังต้องมีคุณธรรมจริยธรรมเป็นเครื่องยึด เหนียวจิตใจในการดําเนินชีวิตประจําวันด้วย ในการศึกษาวิจัยครั้งนี้จึงมุ่งศึกษาปัจจัยทางจิตที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการเรียนรู้ควบคู่คุณธรรมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียน โครงการวิถีพุทธ โดยมีจุดมุ่งหมายในการศึกษาที่สําคัญ 2 ประการคือ 1) เพื่อศึกษาว่านักเรียน ของโรงเรียนที่เข้าร่วมโครงการโรงเรียนวิถีพุทธจะมีพฤติกรรมการเรียนรู้ควบคู่คุณธรรมมากน้อย เพียงใด และอะไรคือปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมเหล่านั้น 2) เพื่อศึกษาสภาพปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะในการพัฒนานักเรียนให้มีพฤติกรรมการเรียนรู้ควบคู่คุณธรรม การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาหาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรอิสระกับตัวแปรตาม โดยมีตัว แปรอิสระ 3 กลุ่ม กลุ่มแรกเป็นกลุ่มจิตลักษณะเดิมมี 4 ตัวแปร คือแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ลักษณะ มุ่งอนาคตควบคุมตน ความเชื่ออํานาจในตน และทัศนคติที่ดีต่อพฤติกรรมการเรียนรู้ควบคู่ คุณธรรม กลุ่มที่สอง เป็นกลุ่มสถานการณ์มี 3 ตัวแปร คือ การอบรมเลี้ยงดูแบบพุทธ การอบรมเลี้ยงดูแบบรักสนับสนุนและใช้เหตุผล และการเห็นแบบอย่างที่ดีจากเพื่อน และกลุ่ม สุดท้ายเป็นกลุ่มตัวแปรทางชีวสังคมภูมิหลังของนักเรียน ประชากรที่ใช้ในการศึกษา คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในเขตห้วยขวาง-ดินแดง ซึ่งได้แก่โรงเรียนประชาราษฎร์บําเพ็ญ โรงเรียนสามเสนนอก โรงเรียนวิชูทิศ และโรงเรียนอํานวย พิทยา จํานวน 480 คน ใช้แบบสอบถามและการสัมภาษณ์ในการเก็บรวบรวมข้อมูลสถิติที่ใช้ ในการวิเคราะห์ลักษณะเบื้องต้นของกลุ่มตัวอย่างได้แก่ ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย(Mean) และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation)ส่วนสถิติที่ใช้ในการทดสอบสมมติฐาน คือ T-Test F-Test และ Pearson’s Product Moment Correlation ผลการศึกษาวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ด้านข้อมูลทั่วไป กลุ่มตัวอย่างร้อยละ 57.3 เป็นเพศหญิง มีอายุเฉลี่ย 13.9 ปีส่วนใหญ่ เรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ร้อยละ 63.2 มีเกรดเฉลี่ยตั้งแต่ 3.00 ขึ้นไป 2. นักเรียนมีพฤติกรรมการเรียนรู้ควบคู่คุณธรรม อยู่ในระดับปานกลาง 3. ปัจจัยที่มีความแตกต่างกันต่อพฤติกรรมการเรียนรู้ควบคู่คุณธรรมของนักเรียน ได้แก เพศ และเกรดเฉลี่ย 4. ปัจจัยที่ไม่มีความแตกต่างกันต่อพฤติกรรมการเรียนรู้ควบคู่คุณธรรมของนักเรียน ได้แก่ อายุและระดับการศึกษา 5. ปัจจัยทางจิตทุกตัว คือแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ลักษณะมุ่งอนาคตควบคุมตน ความเชื่อ อํานาจในตน ทัศนคติที่ดีต่อพฤติกรรมการเรียนรู้ควบคู่คุณธรรม การอบรมเลี้ยงดูแบบพุทธ การอบรมเลี้ยงดูแบบรักสนับสนุนและใช้เหตุผล และการเห็นแบบอย่างที่ดีจากเพื่อนมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมการเรียนรู้ควบคู่คุณธรรมของนักเรียน