บทบาทของทุนมนุษย์ต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ: ศึกษาเปรียบเทียบไทย มาเลเซีย และอินโดนีเซีย

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพทั่วไปของทุนมนุษย์ของประเทศไทย มาเลเซีย และอินโดนีเซียและเปรียบเทียบบทบาทของทุนมนุษย์ต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ (ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ) ของประเทศไทย มาเลเซีย และอินโดนีเซีย วิธีการศึกษาได้ใช้ สมการการผลิตที่สะท้อนถึงผลกระทบมูลภัณฑ์ทุน และทุนมนุษย์ต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ (ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ) ข้อมูลเก็บรวบรวมมาจาก สํานักงานสถิติแห่งชาติของประเทศ ไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย และธนาคารโลก แล้วนํามาวิเคราะห์ด้วยสมการ 2 ประเภท คือ สมการ เส้นตรงและสมการคอบบ์-ดักลาส

ผลการศึกษาพบว่า ทุนมนุษย์ระดับต่ำ (แรงงานที่ไม่ได้รับการศึกษา และที่สําเร็จการศึกษา ระดับประถมศึกษาหรือมัธยมศึกษา) มีแนวโน้มลดลงในขณะที่ทุนมนุษย์ระดับสูง (แรงงานที่ สําเร็จการศึกษาระดับอุดมศึกษา) มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น ทั้งในประเทศไทย มาเลเซีย และอินโดนีเซีย จากการวิเคราะห์ด้วยสมการเส้นตรง ผลของประเทศไทย คือ มีเฉพาะมูลภัณฑ์ทุนที่มี ผลกระทบต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ขณะที่ผลของประเทศมาเลเซียและอินโดนีเซีย พบทั้ง มูลภัณฑ์ทุนและทุนมนุษย์ระดับสูงที่ส่งผลต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ

ในขณะที่การวิเคราะห์ด้วยสมการการผลิตคอบบ์-ตักลาส พบว่า ผลของประเทศไทยมี ลักษณะคล้ายกับสมการเส้นตรง คือ มีเฉพาะมูลภัณฑ์ทุนเท่านั้น ที่ส่งผลกระทบต่อการเจริญเติบโต ทางเศรษฐกิจ

ส่วนผลของประเทศมาเลเซียมีทั้งมูลภัณฑ์ทุน และทุนมนุษย์ระดับสูงที่มีผลกระทบต่อการ เจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและผลของประเทศอินโดนีเซีย พบว่า ทั้ง 3 ตัวแปร กล่าวคือ มูลภัณฑ์ทุน

ทุนมนุษย์ระดับสูง และทุนมนุษย์ระดับต่ำมีผลต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ โดยที่มูลภัณฑ์ทุน และทุนมนุษย์ระดับสูง มีผลต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในทางบวก ในขณะที่ทุนมนุษย์ระดับ ต่มีผลต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในทางลบ