ความรู้ความเข้าใจและการรับรู้ที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์พฤติกรรมการท่องเที่ยวและคำนวณรอยเท้า คาร์บอนของนักท่องเที่ยว 2) วิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำในเขต พื้นที่หาดหัวหิน และ 3) วิเคราะห์และจัดทำแนวทางการส่งเสริมพฤติกรรมการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำในเขตพื้นที่หาดหัวหิน โดยใช้วิธีการศึกษา คือ การคำนวณหาปริมาณรอยเท้าคาร์บอนจากการใช้ พลังงานในอุตสาหกรรมท่องเที่ยว 3 ด้าน ได้แก่ ด้านการเดินทาง ด้านการพักแรม และด้านกิจกรรมการ ท่องเที่ยว และการใช้แบบสอบถามกับนักท่องเที่ยวชาวไทยและชาวต่างชาติที่เดินทางมาท่องเที่ยว บริเวณชายหาดหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จานวน 384 คน การวิเคราะห์จะใช้การแจกแจง ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบความแตกต่างโดยใช้สถิติแบบที (t-test) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และทดสอบความสัมพันธ์ของตัวแปร 2 กลุ่ม โดยใช้สถิติ สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) เพื่อนำเสนอแนวทาง ส่งเสริมพฤติกรรมการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำในเขตพื้นที่หาดหัวหิน

ผลการวิจัย ในการประเมินรอยเท้าคาร์บอนของนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวอำเภอหัว หิน พบว่า กิจกรรมด้านการเดินทางทำให้เกิดรอยเท้าคาร์บอนสูงที่สุด รองลงมา ได้แก่ กิจกรรมด้านที่ พัก และกิจกรรมการท่องเที่ยว นักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวชายหาดหัวหินส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุระหว่าง 20-25 ปี มีการศึกษาระดับปริญญาตรี ประกอบอาชีพพนักงาน/ผู้บริหารในธุรกิจเอกชน มากที่สุด โดยมีรายได้ต่อเดือนระหว่าง 10,001-20,000 บาท พาหนะที่นักท่องเที่ยวใช้เดินทางจากจังหวัดต้นทางมายังอำเภอหัวหินมากที่สุด คือ รถยนต์ส่วนตัว และนักท่องเที่ยวยังใช้รถยนต์ ส่วนตัวเป็นพาหนะในการเดินทางมายังชายหาดหัวหินมากที่สุดอีกด้วย นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ เลือกพักห้องพักราคาประหยัด และเลือกทากิจกรรมว่ายน้ำ/ดำน้ำมากที่สุด นักท่องเที่ยวมี พฤติกรรมการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำด้านการเดินทางอยู่ในระดับสูงสุด รองลงมา ได้แก่ ด้าน กิจกรรมการท่องเที่ยว และด้านการพักแรม นักท่องเที่ยวมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการท่องเที่ยว แบบคาร์บอนต่ำในระดับปานกลาง นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ที่เดินทางมาท่องเที่ยวชายหาดหัวหินไม่ เคยรู้จักการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำมาก่อน และนักท่องเที่ยวได้รับข้อมูลการท่องเที่ยวแบบ คาร์บอนต่ำจากสื่อทางโทรทัศน์มากที่สุด

ผลการทดสอบสมมติฐาน สรุปได้ว่า นักท่องเที่ยวเพศชายมีพฤติกรรมการท่องเที่ยวแบบ คาร์บอนต่ำแตกต่างจากนักท่องเที่ยวเพศหญิง และความรู้ความเข้าใจด้านการท่องเที่ยวแบบ คาร์บอนต่ำและการรับรู้ข้อมูลข่าวสารด้านการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำจากช่องทางต่าง ๆ ไม่มี ความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำของนักท่องเที่ยว

ข้อเสนอแนะเพื่อเป็นแนวทางการส่งเสริมพฤติกรรมการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำที่ได้ จากการศึกษา ได้แก่ ควรมีการประชาสัมพันธ์จากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐและภาคเอกชน ให้เร่งสร้างความรู้ความเข้าใจให้แก่นักท่องเที่ยว ผู้ประกอบการ ชุมชนท้องถิ่นในแหล่งท่องเที่ยว ได้เข้าใจ และตระหนักถึงความสำคัญของการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำรวมทั้งการให้การ สนับสนุนผู้ประกอบการ ตลอดจนการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานหรือสิ่งอา นวยความสะดวกต่าง ๆ เพื่อรองรับการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำซึ่งจะนำไปสู่การอนุรักษ์และปกป้องแหล่งท่องเที่ยวใน มิติที่ยั่งยืนสืบไป