การเมืองของความรู้ว่าด้วยแนวศึกษาเชิงสถาบันนิยมกับพฤติกรรมนิยม (2)

Abstract

ในอาณาบริเวณของความรู้ด้านสังคมศาสตร์นักวิชาการแต่ละสำนักต่างก็อ้างว่าแนวทางของตนเองมีความยอดเยี่ยมและมีประสิทธิผลในการเข้าใจและอธิบายความจริง รวมทั้งสร้างความรู้ได้ครอบคลุมถูกต้องและน่าเชื่อถือมากกว่าแนวศึกษาแบบอื่น และนี่คือการเมืองของความรู้ ด้านแนวศึกษาเชิงพฤติกรรมศาสตร์พยายามแยกรัฐศาสตร์ออกจากปรัชญาคุณธรรม และสร้างรัฐศาสตร์ที่มีทฤษฎีชี้นำการศึกษาที่เรียกว่า ศาสตร์เชิงประจักษ์ (empirical science) ขึ้นมา อันเป็นการเปลี่ยนจากการศึกษาการเมืองที่มุ่งเน้นโครงสร้างเชิงสถาบัน ไปสู่ พฤติกรรมการเมือง แนวศึกษาพฤติกรรมการเมืองเสนอว่าการทำความเข้าใจการเมืองและการอธิบายผลลัพธ์ทางการเมืองนักวิเคราะห์ควรมุ่งความสนใจไม่เพียงแต่โครงสร้างที่เป็นทางการของสถาบันของรัฐเท่านั้น หากควรให้ความสนใจคุณลักษณะที่ไม่เป็นทางการของอำนาจ ทัศนคติ และพฤติกรรมทางการเมืองด้วย แนวพฤติกรรมนิยมเป็นรากฐานของการสำรวจความคิดเห็นทางการเมืองที่เรียกกันว่า โพล นั่นเอง พฤติกรรมนิยมเป็นขั้วที่อยู่ตรงข้ามกับสถาบันนิยมดั้งเดิม กล่าวคือสถาบันนิยมดั้งเดิมไม่ให้ความสนใจในการนำพฤติกรรมของบุคคลมาวิเคราะห์ ส่วนพฤติกรรมนิยมให้ความสนใจกับพฤติกรรมของปัจเจกบุคคลที่มีเหตุผลของตนเอง และพฤติกรรมนิยมให้ความสำคัญกับปัจจัยนำเข้าทางการเมืองมากกว่าตัวสถาบันทางการเมือง ยังมีแนวศึกษาหลายแนวเกิดขึ้นมาท้าทายหนึ่งในนั้นคือ สถาบันนิยมใหม่ (the new institutionalism) ซึ่งมีความเชื่อว่า การจะเข้าใจปรากฎการณ์ทางการเมืองที่ซับซ้อนได้นั้นต้องให้ความสำคัญกับการกระทำรวมหมู่ (collective action) เชิงสถาบันและปฏิสัมพันธ์ระหว่างการเมืองกับบริบทด้านสังคม วัฒนธรรม และเศรษฐกิจ