นโยบายที่ดีที่สุดสำหรับการซื้อและขายสินค้าในกรณีที่อุปทานมีจำนวนจำกัด และอุปสงค์มีจำนวนไม่จำกัด

Abstract

วิทยานิพนธ์เล่มนี้เป็นการศึกษาเพื่อกำหนดนโยบายที่ดีที่สุด ในการซื้อและขายสินค้าโดยถือเอาผลกำไรสูงสุดเป็นเกณฑ์ตัดสิน ตัวแบบจำลองที่สร้างขึ้นสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้กับการค้าขายสินค้าทุกชนิด เมื่อโครงสร้างด้านการตลาดของสินค้าดังกล่าวมีอุปสงค์ไม่จำกัดและมีอุปทานจำกัด การเลือกคำตอบที่ดีที่สุดจากตัวแบบจำลองใช้เทคนิคการเลือกแบบพลวัตร (Dynamic programming) การประยุกต์ตัวแบบจำลองใช้กับปัญหาจริงในที่นี้ได้นำเอากรณีการค้าข้าวโพดส่งออกของประเทศไทยมาเป็นตัวอย่าง.

การวางนโยบายการค้าข้าวโพดในที่นี้มีลักษณะเป็น adaptive planning โดยทำการเปรียบเทียบผลกำไรสะสมสูงสุดในลักษณะต่าง ๆ กันคือ การวางนโยบายโดยอาศัยราคาซื้อขายที่เกิดขึ้นจริง การวางนโยบายโดยอาศัยราคาซื้อขายที่เกิดจากการพยากรณ์และในกรณีการใช้ราคาที่เกิดจากการพยากรณ์ได้มีการเปรียบเทียบผลของการวางนโยบายโดยทบทวนนโยบายทุก ๆ เดือน ทบทวนนโยบายทุก ๆ 2 เดือน ทบทวนนโยบายทุก ๆ 3 เดือน และไม่มีการทบทวนนโยบายเลย ผลของการเปรียบเทียบปรากฏว่า ถ้าต้นฤดูการค้า (เดือน ก.ค.) มีข้าวโพดอยู่ในสต๊อกน้อยกว่า 38,449.95 เมตริกตัน การวางนโยบายล่วงหน้าโดยอาศัยราคาพยากรณ์ที่ทบทวนนโยบายทุก ๆ 2 เดือน จะให้ผลกำไรสะสมทั้งปีใกล้เคียงกับการวางนโยบายโดยใช้ราคาซื้อขายที่เกิดขึ้นจริงมากที่สุด ถ้าต้นฤดูการค้ามีข้าวโพดอยู่ในสต๊อกจำนวนตั้งแต่ 38,449.95 เมตริกตัน จนถึงจำนวนเต็มโกดัง การวางนโยบายล่วงหน้าโดยอาศัยราคาพยากรณ์ที่ทบทวนนโยบายทุก ๆ เดือน จะให้ผลกำไรสะสมทั้งปีใกล้เคียงกับการวางนโยบายโดยใช้ราคาซื้อขายจริงมากที่สุด