ความสัมพันธ์ของการให้บริการสาธารณะกับงบประมาณจังหวัด

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการให้บริการสาธารณะในระดับจังหวัดทั้งราชการส่วนกลางและส่วนท้องถิ่น โดยใช้ตัวแปร 12 ตัวซึ่งได้มาจากข้อมูลทางราชการ นํามา สังเคราะห์เป็นดัชนีโดยวิธีการวิเคราะห์องค์ประกอบหลัก (Principle Component Analysis: PCA) และ 2) นําดัชนีบริการสาธารณะมาวิเคราะห์เปรียบเทียบงบประมาณจังหวัดต่อประชากร เพื่อ สังเกตการเปลี่ยนแปลงต่อความเหลือมล้ำ โดยกาหนดให้จังหวัดเป็นหน่วยวิเคราะห์ ช่วงเวลาที่ ศึกษา 2552-2556 ผลการศึกษา จากการวิเคราะห์ความเหลื่อมล้ำของบริการสาธารณะ วัดโดยสัมประสิทธิจีนี จากดัชนีบริการสาธารณะ คือ 0.4049, 0.4729 และ 0.4098 ในปี 2552, 2554 และ 2556 ตามลําดับ นันคือ ความเหลื่อมล้ำของบริการสาธารณะระดับจังหวัดเพิ่มขึ้นระหวางปี 2552-2554 หลังจากนั้น ลดลงมาเพียงเล็กน้อย ซึ่งให้ภาพรวมวาความเหลื่มล้ำของบริการสาธารณะไม่เปลี ยนแปลง กลุ่มจังหวัดที่มีดัชนีบริการสาธารณะในระดับสูงยังเป็นกลุ่มจังหวัดเดิม คือ จังหวัดที่รวยหรือรายได้ต่อ หัวในอัตราที่ สูง ได้แก่ จังหวัดนนทบุรี ภูเก็ต ปทุมธานี สมุทรปราการ สมุทรสาคร เป็นต้น ในขณะ ที่กลุ่มจังหวัดที มีดัชนีบริการสาธารณะในระดับต่ำเป็นกลุ่มจังหวัดที่จนหรือรายได้ต่อหัวต่ำ เช่น แม่ฮ่องสอน ศรีสะเกษ กาฬสินธุ์ ยโสธร ร้อยเอ็ด เป็นต้น ความสัมพันธ์ของบริการสาธารณะและ งบประมาณจังหวัด จากการประมาณการสมการถดถอยด้วยวิธี Random Effect พบว่าปัจจัยด้านนโยบาย ซึ่ได้แก่ การจัดสรรงบประมาณ ไม่ได้มีส่วนช่วยในการสนับสนุนให้ประชาชนได้รับการอํานวยความสะดวกและมีคุณภาพชีวิตที ดีขึ้นซึ่งสะท้อนถึงการได้รับบริการสาธารณะในระดับ จังหวัด แต่กลับเป็นผลมาจากปัจจัยด้านเศรษฐกิจหรือรายได้ต่อหัวประชากร