การเข้าถึงการศึกษาปฐมวัยและพัฒนาการเด็กก่อนวัยเรียนในประเทศกำลังพัฒนา : หลักฐานเชิงประจักษ์จากประเทศไทย

Abstract

เนื่องจากการศึกษาในระดับชั้นปฐมวัยโดยส่วนใหญ่ไม่ได้จัดอยู่ในระบบการศึกษาภาคบังคับ จึงส่งผลให้การส่งลูกเข้าเรียนในระดับการศึกษาดังกล่าวเป็นความสมัครใจของแต่ละครอบครัว และส่งผลทำให้บางครอบครัวเลือกที่จะไม่ส่งลูกหลานเข้าเรียนในชั้นการศึกษาดังกล่าว โดยปัญหาการเข้าถึงในระดับชั้นปฐมวยัจะยิ่งรุนแรงขึ้นในประเทศกำลังพัฒนาที่การจัดการเรียน การสอนในชั้นปฐมวัยยังไม่สามารถครอบคลุมได้อย่างทั่วถึง งานศึกษาชิ้นนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อ ประมาณการโอกาสในการเข้าเรียนในระดับชั้นปฐมวัยและวิเคราะห์ถึงผลได้ของการเข้าเรียน ดังกล่าวต่อพัฒนาการของเด็กก่อนวัยเรียนในกรณีของประเทศกำลังพัฒนาโดยใช้ข้อมูลการสำรวจ ระดับชาติในประเทศไทยเป็นกรณีศึกษา จากการใช้ข้อมูลดิบจากการสำรวจสถานการณ์เด็กและ สตรีในประเทศไทย พ.ศ. 2555 พบว่า นอกเหนือจากปัจจัยทางด้านเศรษฐกิจและสังคมโดยทั่วไป แล้วระดับการศึกษาของมารดาหรือผู้ดูแลหลักเป็นปัจจัยที่ส่งผลต่อความน่าจะเป็นในการได้รับ โอกาสการเข้าเรียนในช้ันปฐมวัยของลูก โดยการประมาณพบว่าเมื่อมารดาหรือผู้ดูแลหลักมีการศึกษาที่สูงขึ้นเด็กจะมีโอกาสในการเข้าถึงการเรียนในชั้น ปฐมวัยเพิ่มขึ้น นอกจากนี้ยังพบว่า การเข้าถึงการศึกษาช้ันปฐมวัยยังคงมีความเหลื่อมล้า โดยสังเกตได้จากปัจจัยทางด้านฐานะทาง เศรษฐกิจของครอบครัวซึ่งก็มีผลต่อโอกาสในการได้เรียนด้วยเช่นกัน และในการประมาณการ ผลได้ของการศึกษาในระดับปฐมวัยต่อพัฒนาการของเด็กพบว่า เมื่อควบคุมตัวแปรทุกอย่างแล้ว เด็กที่ได้เรียนในระดับชั้นปฐมวัยจะมีแนวโน้มที่จะมีพัฒนาการที่สูงกว่าเด็กที่ไม่มีโอกาสเรียนในชั้นปฐมวัยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติโดยเฉพาะพัฒนาการทางด้านสติปัญญา การศึกษานี้จึงเป็นงาน หนึ่งที่สนับสนุนการที่รัฐควรพยายามขยายโอกาสในการเข้าถึงการเรียนในระดับชั้น ปฐมวัยให้อย่างทั่วถึง พร้อมทั้งยกระดับ การให้บริการในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กที่ตั้งอยู่ในชนบทห่างไกลของประเทศ