การท่องเที่ยวเชิงสุขภาวะด้านการพัฒนาการฟื้นฟูจิตวิญญาณ : ปัจจัยแรงจูงใจที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจและการตั้งใจกลับมาท่องเที่ยวซ้ำ กรณีศึกษา จังหวัดเชียงใหม่

Abstract

การวิจยัคร้ังนี้มุ่งเน้นที่จะศึกษาเรื่องการท่องเที่ยวเชิงสุขภาวะด้านการพัฒนาการฟื้นฟูจิต วิญญาณ : ปัจจยัแรงจูงใจที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจและการตั้งใจกลับมาท่องเที่ยวซ้า กรณีศึกษา จังหวัดเชียงใหม่โดยมีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยผลัก ดันทางการท่องเที่ยวเชิงสุขภาวะที่ มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยว 2) เพื่อศึกษาปัจจัยดึงดูดทางการท่องเที่ยวเชิงสุขภาวะ ที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยว 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนัก ท่องเที่ยวที่มีอิทธิพลต่อการตั้งใจกลับมาท่องเที่ยวซ้ำโดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Approach) ซึ่งมีประชากรกลุ่มตวัอย่าง ได้แก่ นักท่องเที่ยวเชิงสุขภาวะด้านการพัฒนาการฟื้นฟูจิตวิญญาณใน จังหวัดเชียงใหม่จำนวน 400 คน โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล และ ใช้สถิตการถดถอยพหุคูณ (Multiple Regression Analysis) ในการวิเคราะห์ข้อมูลหาอิทธิพลของ แรงจูงใจที่มีต่อความพึงพอใจและความพึงพอใจที่มีอิทธิพลต่อการต้งัใจกลับมาท่องเที่ยวซ้ำ ผลการวิจัยสามารถแบ่งตามวตัถุประสงค์พบว่า ปัจจยัผลัก ดันทางการท่องเที่ยวเชิงสุขภาวะ มีอิทธิพลทางบวกต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวโดยการผ่อนคลายเป็นปัจจัยที่มีอิทธิพล ทางบวกสูงสุด รองลงมาคือการพบสิ่งใหม่ความสมบูรณ์ทางกายภาพ ความภูมิใจในตนเองการ หลีกหนีและการอยู่เหนือตนเอง ตามลำดับสำหรับปัจจัยดึงดูดทางการท่องเที่ยวเชิงสุขภาวะ มีอิทธิพลทางบวกต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยว โดยการมีบรรยากาศที่สงบ เป็นปัจจัยที่มีอิทธิพลทางบวกสูงสุด รองลงมา คือ การตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติการมีสถานที่ที่มีความไกลจากที่ อยู่ถาวร การมีประสบการณ์ร่วมอย่างแท้จริง การมีประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจ ตามลำดับ สำหรับ ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยว มีอิทธิพลทางบวกต่อการตั้งใจกลับมาท่องเที่ยวซ้ำ นอกจากนี้ การศึกษาคร้ังนี้มีผลประโยชน์ต่อทางนักวิชาการ ได้แก่ ช่วยเติมเต็มช่องว่างทางการศึกษาเกี่ยวกบั การท่องเที่ยวเชิงสุขภาวะด้านการพัฒนาการฟื้นฟูจิตวิญญาณ ในฝั่งอุปสงค์ (Demand) เกี่ยวกับแรงจูงใจทางการท่องเที่ยวเชิงสุขภาวะต่อความพึงพอใจและการตั้งใจกลับมาท่องเที่ยวซ้ำสำหรับ ทางด้านการปฏิบัติการได้แก่ผู้ประกอบการสามารถนำผลวิจัยไปปรับใช้ในการเติมเต็มความต้องการของนักท่องเที่ยวที่มีความเฉพาะด้าน รวมถึงพัฒนาผลิตภัณฑ์ทางการท่องเที่ยว คือ จุดหมายปลายทาง ให้ตอบสนองต่อความตอ้งการอย่างเหมาะสม เพื่อให้เกิดความพึงพอใจและ ตั้งใจกลับมาท่องเที่ยวซ้ำ