อำนาจขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการเรียกเก็บค่าธรรมเนียมการใช้สาธารณสมบัติของแผ่นดิน

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ทราบถึงแนวคิดทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการจัดเก็บ รายได้ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น รวมถึงแนวคิดทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการจัดเก็บรายได้ของ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น รวมถึงแนวคิดทฤษฎีและข้อความคิดของสาธารณสมบัติของแผ่นดิน ตลอดจนเพื่อให้ทราบปัญหาเกี่ยวกับการจัดเก็บรายได้ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในกรณีที่มีผู้ได้ ใช้ประโยชน์จากสาธารณสมบัติของแผ่นดินในเขตพื้นที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น หรือได้ใช้ ประโยชน์ในทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่ในเขตองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ทั้งนี้ เพื่อที่จะได้แนวทาง เกี่ยวกับการตรากฎหมาย เพื่อให้อำนาจแก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในการเรียกเก็บค่ำธรรมเนียม จากผู้ที่ได้ใช้ประโยชน์จากสาธารณสมบัติของแผ่นดิน หรือได้ใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติซึ่งมี อยู่ในเขตพื้นที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น โดยจากการศึกษาพบว่าอำนำจหน้าที่และรายได้ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นได้กำหนดไว้ โดยกฎหมาย คือ พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครอง ส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 ส่วนอำนาจในการดำเนินกิจกรรมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้น จะ เป็นไปตามที่กฎหมายจัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้น ๆ ได้กำหนดไว้ เช่นอำนาจในการออก ข้อบังคับ อำนาจในการออกคำสั่ง อำนาจในการทำสัญญา เป็นต้น ทั้งนี้ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ย่อมมีสาธารณสมบัติของแผ่นดินอยูในเขตของตน ซึ่งมีปัญหาว่าหากมีผู้ใดได้ใช้ประโยชน์จากสาธารณสมบัติของแผ่นดิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสาธารณสมบัติของแผ่นดินปะเภทพลเมืองใช้ร่วมกัน ตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1304 (2) เช่น มีคนนำน้ำจากแหล่งน้ำสำธารณะในเขต พื้นที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไปใช้ เช่นนี้ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจะเรียกเก็บค่าใช้น้ำดังกล่าว ได้หรือไม่