ประสิทธิภาพการดำเนินงานของธุรกิจประกันวินาศภัยในประเทศไทย

Abstract

การวิจัยคร้ังนี้เป็นการศึกษาประสิทธิภาพทางเทคนิค ประสิทธิภาพด้านขนาด และ เปรียบเทียบประสิทธิภาพการดำเนินงานของบริษัทประกันวินาศภัยจํานวน 61 บริษัท ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2547 ถึง ปีพ.ศ. 2551 โดยอาศัยตัวแปรทางกายภาพและตัวแปรทางการเงิน ผู้วิจัยได้นําระเบียบวิธี Data Envelopment Analysis (DEA) ด้านปัจจยการผลิต (Input Oriented) มาใช้ในการวิเคราะห์ ประสิทธิภาพเพื่อใช้เป็นแนวทางในการปรับปรุงประสิทธิภาพ (Efficiency) การดำเนินงานของธุรกิจ ประกันวินาศภัย ผลการศึกษาจากการวิเคราะห์ด้วยตวแปรทางกายภาพ พบว่าประสิทธิภาพทางเทคนิคของ ธุรกิจประกันวินาศภัยโดยเฉลี่ยเท่ากับ 0.66 ปี ที่มีประสิทธิภาพสูงสุดคือปีพ.ศ. 2549 โดยมีค่า ประสิทธิภาพเท่ากบั 0.71 ส่วนปี ที่ประสิทธิภาพต่ำสุดคือปีพ.ศ. 2550 โดยมีค่าประสิทธิภาพเท่ากับ 0.56 ซึ่งเป็นปีที่ประเทศไทยเริ่มเข้าสู่ภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจ ส่วนผลการศึกษาที่ได้จากการวิเคราะห์ด้วยตัวแปรทางการเงินได้ให้ ผลในทำนองเดียวกนั คือ ประสิทธิภาพทางเทคนิคของธุรกิจประกันวินาศภัยโดยเฉลี่ยเท่ากับ 0.65 ปี ที่ประสิทธิภาพสูงสุดคือปี พ.ศ. 2547 และ ปีพ.ศ. 2551 มีค่าประสิทธิภาพเท่ากับ 0.69 เท่ากัน ปีที่ประสิทธิภาพต่ำสุดคือ ปีพ.ศ. 2550 มีค่าประสิทธิภาพเท่ากับ 0.61 และเมื่อศึกษาเปรียบเทียบกับอัตราส่วนค่าใช้จ่ายต่อเบี้ยประกันภัยรับสุทธิ (Expenses Ratio) ซึ่งมีความสัมพนธ์เชิงลบอย่างมีนัยสำคัญกับคะแนนประสิทธิภาพ พบว่าใน ปีพ.ศ. 2550 ธุรกิจประกันวินาศภัยอัตราส่วนค่าใช้จ่ายต่อเบี้ยประกันภัยรับสุทธิสูงถึงร้อยละ 105 สอดคล้องกับค่าประสิทธิภาพที่ตํ่าสุดในปีนี้เช่นกัน ผลที่ได้จากการวิจัยคร้ังนี้ทําให้ทราบความมีประสิทธิภาพของบริษัทประกันวินาศภัยแต่ละ แห่งและแนวทางในการจัดสรรทรัพยากรต่างๆ ทั้งจำนวนพนักงาน จํานวนผู้บริหาร จํานวนสาขา ค่าจ้าง ค่าบำเหน็จและค่าใช้จ่ายในการดำเนินงาน รวมถึงการดำรงเงินกองทุนของบริษัทให้มี ประสิทธิภาพได้