การพักการดำเนินธุรกิจชั่วคราว: ศึกษากรณีบริษัทจำกัด

Abstract

การศึกษาเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการพักการดําเนินธุรกิจชั่วคราวของนิติบุคคล ประเภทบริษัทจํากัดที่ก่อตั้งขึ้นตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ โดยศึกษาเปรียบเทียบ กฎหมายไทยในส่วนที่เกี่ยวข้องกับบริษัทจํากัดกับกฎหมายบริษัทของต่างประเทศเช่นกฎหมาย อังกฤษ อินเดีย สิงคโปร์และฮ่องกง จากการศึกษาพบว่า แม้กฎหมายไทยบางส่วนจะมีแนวคิดเรื่องการพักการดําเนินธุรกิจ ชั่วคราว แต่กฎหมายหลักๆ ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการกํากับดูแลการดําเนินการบริษัทของไทยยังไม่มี การกําหนดให้บริษัทที่ไม่มีการดําเนินกิจการเป็นบริษัทที่ได้รับอนุญาตให้พักการดําเนินธุรกิจชั่วคราว ได้โดยชอบด้วยกฎหมาย จึงทําให้บริษัทที่แม้จะไม่ดําเนินกิจการใดๆก็ยังคงมีภาระหน้าที่ต้องปฏิบัติ ตามข้อกําหนดของกฎหมายเหมือนกับบริษัทที่ดําเนินกิจการค่าตามปกติ ผู้เขียนจึงเสนอว่าควรให้มีการแก้ไขปรับปรุงตัวบทกฎหมายหลักในประมวลกฎหมายแพ่ง และพาณิชย์บรรพที่เกี่ยวกับบริษัทจํากัด โดยให้กําหนดลักษณะของนิติบุคคลบริษัทที่พักการดําเนิน ธุรกิจชั่วคราวและแก้ไขปรับปรุงตัวบทกฎหมายในกฎหมายฉบับอื่นที่สัมพันธ์กันกับเรื่องบริษัทจํากัด เช่น พระราชบัญญัติกําหนดความผิดเกี่ยวกับห่างหุ้นส่วนจดทะเบียน ห่างหุ้นส่วนจํากัดบริษัทจํากัด สมาคมและมูลนิธิ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2535 พระราชบัญญัติการบัญชี พ.ศ. 25430 และประมวลรัษฎากร ในส่วนที่เกี่ยวกับเรื่องการประชุมสามัญประจําปี การจัดทําบัญชี การจัดให้มีผู้สอบบัญชี เพื่อที่บริษัท ที่พักการดําเนินธุรกิจชั่วคราวจะได้สามารถพักการดําเนินธุรกิจได้อย่างแท้จริงโดยไม่โดนขีดชื่อทิ้งหรือ โดนปรับดําเนินคดีในกรณีที่ไม่ดําเนินการตามกฎหมาย