ความรับผิดชอบต่อสังคมและคุณภาพชีวิตการทำงานของบุคลากรวัยทำงาน

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ความสัมพันธ์ระหว่างความรับผิดชอบต่อสังคมของ บุคคลกับคุณภาพชีวิตการทำงาน และ2) ความสามารถในการทำนายคุณภาพชีวิตการทำงานของความ รับผิดชอบต่อสังคม กลุ่มตัวอย่างคือ บุคลากรวัยทำงาน ซึ่งทำงานในองค์การหลากหลาย ทั้งภาคเอกชน องค์กรภาครัฐและวิสาหกิจ รวมจำนวน 423คน เก็บรวบรวมด้วยแบบสอบถามจำนวน 3 ฉบับ ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคลของผู้ตอบ แบบสอบถามคุณภาพชีวิตการทำงาน และแบบสอบถาม ความรับผิดชอบต่อสังคม แบบสอบถามมีคุณภาพดีโดยพบว่ามีค่าความเชื่อมั่นในการศึกษาครั้งนี้สูง (α = .94, .80 ตามลำดับ) ผลการวิเคราะห์ข้อมูลส่วนบุคคลพบว่า ส่วนใหญ่เป็นบุคลากรหญิง (ร้อยละ 69.5) มีอายุเฉลี่ย 34.83 ปีส่วนใหญ่มีการศึกษาระดับปริญญาโทหรือสูงกว่า (ร้อยละ 67.20) ผลการ วิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรที่ศึกษา พบว่า ความรับผิดชอบต่อสังคมมี ความสัมพันธ์ทางบวกกับคุณภาพชีวิตการทำงานโดยรวมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ(r = .292, p<.01) และผลการวิเคราะห์อำนาจในการทำนายคุณภาพชีวิตการทำงาน โดยความรับผิดชอบต่อสังคมรายได้ 4 ด้านในกลุ่มรวม พบว่าความรับผิดชอบต่อสังคมด้านการใชจ่ายหรือใช้ชีวิตอย่างมีคุณธรรมจริยธรรม และความรับผิดชอบต่อสังคมด้านตระหนักรู้ทางสังคม สามารถร่วมกันทำนายคุณภาพชีวิตการทำงาน ได้ร้อยละ 10.3(F = 24.21, p<.01) ผลที่พบนี้บ่งชี้ให้เห็นว่าความรับผิดชอบต่อสังคมของบุคลากรวัย ทำงานมีความสัมพันธ์เชิงบวกและมีอำนาจในการทำนายคุณภาพชีวิตการทำงานชัดเจนแต่ในระดับ

น้อย (r = .292, r2= 10.3) ผลที่พบอาจเนื่องมาจากทำการศึกษากับกลุ่มบุคลากรที่ทำงานกระจาย หลากหลายรูปแบบ และส่วนใหญ่มีการศึกษาในระดับปริญญาโทหรือสูงกว่า ซึ่งอาจเป็นกลุ่มที่มีความ รับผิดชอบต่อสังคมมากอยู่แล้วแต่ยังคงต้องการมีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่าที่เป็นอยู่จึงควรทำการศึกษาเรื่อง เดียวกันนี้ในกลุ่มตัวอย่าง ระดับการศึกษาต่ำกว่า หรือศึกษาแยกกลุ่มบุคลากรที่ทำงานในองค์การแต่ละ องค์การเพื่อให้ได้ผลในรายละเอียดชัดเจนเฉพาะกลุ่ม