การพัฒนาการจัดการสิ่งอำนวยความสะดวกภายในและนอกเขตการบิน ณ ท่าอากาศยานนานาชาติอู่ตะเภา

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อเปรียบเทียบระดับความคาดหวังและความพึงพอใจของผู้โดยสารด้านสิ่งอำนวยความสะดวกภายในและนอกเขตการบินของท่าอากาศยานนานาชาติอู่ตะเภา 2) เพื่อประเมินศักยภาพของการจัดการด้านสิ่งอำนวยความสะดวกภายในและนอกเขตการบินของท่าอากาศยานนานาชาติอู่ตะเภา 3) เพื่อเสนอแนวทางการพัฒนาการจัดการด้านสิ่งอำนวยความสะดวกภายในและนอกเขตการบินของท่าอากาศยานนานาชาติอู่ตะเภา การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษา 2 ด้าน ได้แก่ การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ ผู้โดยสารสัญชาติไทยที่เดินทางโดยสายการบินต้นทุนต่ำ ณ ท่าอากาศยานนนาชาติอู่ตะเภา จำนวน 450 คน โดยใช้วิธีการการสุ่มตัวอย่างแบบสะดวก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติที่ทดสอบ t-test และสถิติที่ทดสอบ F-Test และการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีวิจัยในการสัมภาษณ์เชิงลึก ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการพัฒนาการจัดการด้านสิ่งอำนวยความสะดวกภายในและนอกเขตการบิน ของท่าอากาศยานนนาชาติอู่ตะเภา รวมทั้งสิ้น 6 ท่าน ร่วมกับข้อมูลทุติยภูมิ แล้วจึงนำข้อมูลมาวิเคราะห์เชิงเนื้อหา เพื่อทราบศักยภาพการจัดการด้านสิ่งอำนวยความสะดวกภายในและนอกเขตการบินของท่าอากาศยานนานาชาติอู่ตะเภา และนำข้อมูลที่ได้ทั้ง 2 ด้าน มาสรุปเป็นแนวทางการพัฒนาการจัดการด้านสิ่งอำนวยความสะดวกภายในและนอกเขตการบินของท่าอากาศยานนานาชาติอู่ตะเภา

ผลการวิจัยพบว่า ผู้โดยสารมีระดับความคาดหวังด้านความพร้อมของบุคลากรผู้ให้บริการด้านสิ่งอำนวยความสะดวกมากที่สุด มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.63 กล่าวคือ มีระดับความคาดหวังอยู่ในระดับมาก และผู้โดยสารมีความพึงพอใจด้านโครงสร้างพื้นฐานและสิ่งอำนวยความสะดวกมากที่สุด มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.39 กล่าวคือ มีระดับความพึงพอใจอยู่ในระดับปานกลาง ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า ปัจจัยทางด้านประชากรศาสตร์ ประกอบด้วย อายุ การศึกษา อาชีพ และรายได้ต่อเดือน ส่งผลต่อระดับความคาดหวังของผู้โดยสารที่แตกต่างกัน และปัจจัยทางด้านประชากรศาสตร์ ประกอบด้วย อายุและรายได้ต่อเดือนส่งผลต่อระดับความพึงพอใจของผู้โดยสารที่แตกต่างกัน จากการเปรียบเทียบระดับความคาดหวังและความพึงพอใจของผู้โดยสาร พบว่า ระดับความคาดหวังของผู้โดยสารสูงกว่าระดับความพึงพอใจมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ในทุกด้าน จากการสังเคราะห์ผลการศึกษาการเสนอแนวทางการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกภายในและนอกเขตการบินของท่าอากาศยาน ควรมีการปรับปรุงคุณภาพการบริการด้านสิ่งอำนวยความสะดวกทั้ง 6 ด้าน เพื่อลดช่องว่างระหว่างระดับความคาดหวังและระดับความพึงพอใจต่อคุณภาพการบริการ