ปัญหาการจำกัดสิทธิของบุคคลหรือคณะบุคคลที่กระทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาถึงความหมาย ขอบเขตและข้อจำกัดบางประการ ของการจำกัดสิทธิของบุคคลหรือคณะบุคคลที่กระทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อรัฐธรรมนูญ 2. ศึกษา เปรียบเทียบการจำกัดสิทธิของบุคคลหรือคณะบุคคลที่กระทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อรัฐธรรมนูญตาม กฎหมายต่างประเทศ 3. วิเคราะห์และเสนอแนะแนวทางในการแก้ไขปัญหาของบุคคลหรือคณะ บุคคลที่กระทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อรัฐธรรมนูญให้มีความชัดเจนเป็นรูปธรรมมากยิ่งขึ้น

วิธีการศึกษาแบ่งออกเป็น 2 ส่วน ส่วนแรก เป็นการศึกษาหลักการพื้นฐาน แนวคิดทฤษฎี ว่าด้วยเรื่องสิทธิและเสรีภาพและการจำกัดสิทธิและเสรีภาพที่กระทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อรัฐธรรมนูญ แห่งราชอาณาจักรไทย ส่วนที่สอง เป็นการศึกษาเปรียบเทียบการจำกัดสิทธิของบุคคลหรือคณะ บุคคลที่กระทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อรัฐธรรมนูญในระบบกฎหมายไทยและระบบกฎหมายต่างประเทศที่ ผู้วิจัยเห็นว่ามีความสำคัญ พบว่า 1. การจำกัดสิทธิเสรีภาพของบุคคลหรือคณะบุคคลที่มีการกระทำ อันเป็นการมุ่งทำลายการปกครองในระบอบประชาธิปไตยซึ่งเป็นการทำลายหลักการพื้นฐานที่สำคัญ ของรัฐธรรมนูญนั้น ยังไม่มีการกำหนดกฎหมายโดยเฉพาะในการที่รัฐจะเข้าไปจำกัดสิทธิและเสรีภาพ ของบุคคลหรือคณะบุคคลที่ใช้สิทธิอันมีอยู่ของตนกระทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อรัฐธรรมนูญ 2. การที่ ศาลรัฐธรรมนูญสั่งให้บุคคลที่กระทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อรัฐธรรมนูญเลิกกระทำการดังกล่าวและการ ถูกดำเนินคดีอาญาตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2560 ตามมาตรา 49 จะมีผลบังคับได้ จริงหรือไม่เพียงใด หากกลุ่มคนดังกล่าวไม่ปฏิบัติตามก็ไม่ได้มีสภาพบังคับใดกำหนดไว้และคำวินิจฉัย นั้นมีผลเฉพาะการกระทำในครั้งที่ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยเท่านั้น แต่ไม่มีผลถึงการกระทำในครั้งอื่นๆ อันอาจเกิดขึ้นได้ในอนาคต 3. ความแตกต่างของการใช้สิทธิล้มล้างการปกครองในระบอบประชาธิปไตย ซึ่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2560 บัญญัติไว้เพียงแค่การใช้สิทธิล้มล้างการปกครองใน ระบอบประชาธิปไตยเท่านั้นไม่ได้เขียนถึงการใช้สิทธิเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจในการปกครองประเทศ โดยวิธีการซึ่งมิได้เป็นไปตามวิถีทางที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ ซึ่งหมายถึงการทุจริตการเลือกตั้งที่มิได้ เป็นไปโดยสุจริตและเที่ยงธรรมและมิได้บัญญัติถึงวิธีการใช้สิทธิที่จะต่อต้านการกระทำที่เป็นปฏิปักษ์ ต่อรัฐธรรมนูญอีกด้วย

ดังนั้น เพื่อแก้ไขปัญหาทั้ง 3 ประการดังกล่าว ผู้วิจัยจึงขอเสนอแนะแนวทางในการปัญหา คือ 1. ควรมีการจำกัดสิทธิขั้นพื้นฐานของบุคคลหรือคณะบุคคลที่กระทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อรัฐธรรมนูญ

โดยให้มีอำนาจพิจารณาว่าจะมีการกำหนดเงื่อนเวลาในการจำกัดสิทธิของบุคคลหรือคณะบุคคลเป็น ระยะเวลาที่แน่นอนชัดเจน 2. แก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2560 มาตรา 49 ที่ให้ศาลรัฐธรรมนูญมีอำนาจวินิจฉัยสั่งให้เลิกการกระทำและเพิ่มเติมว่าการใช้สิทธิอย่าง ใดบ้างที่จะต้องถูกจำกัดตัดสิทธิไปหากกระทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อรัฐธรรมนูญ รวมถึงเพิ่มมาตรการใน การออกคำบังคับหรือวิธีการคุ้มครองชั่วคราวในร่างพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยวิธี พิจารณาคดีรัฐธรรมนูญ พ.ศ. .... 3. แก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยพรรค การเมือง พ.ศ.2560 ให้มีเพียงการใช้สิทธิที่เป็นการล้มล้างการปกครองในระบอบประชาธิปไตยและ การใช้สิทธิเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจในการปกครองประเทศเท่านั้นที่ให้เป็นเหตุยุบพรรคการเมืองได้