ปัจจัยภาวะผู้ประกอบการที่มีต่อผลประกอบการของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาทําความเข้าใจเรื่องมโนทัศน์ภาวะ ผู้ประกอบการที่มีต่อผลการประกอบการของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ถึงแม้ว่าในช่วง เวลากว่าสามทศวรรษที่ผ่านมาภาวะผู้ประกอบการจะได้รับการศึกษาค้นคว้าเป็นจํานวนมากแต่ก็ ยังไม่มีข้อสรุปเป็นทฤษฎีภาวะผู้ประกอบการที่ ยอมรับโดยทั่วกันเพื่อนํามาใช้อธิบายความสัมพันธ์ ที่มีต่อผลการประกอบการของวิสาหกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับบริบทประเทศไทยคําถามของการ วิจัยครั้งนี้คือ ภาวะผู้ประกอบการมีองค์ประกอบอะไรบ้างและมีความสัมพันธ์กับผลการ ประกอบการของวิสาหกิจอย่างไร จากนิยามความหมายภาวะผู้ประกอบการและจากความสอดคล้องของฐานคติภาวะ ผู้ประกอบการที่มีต่อฐานคติของทฤษฎีต่างๆ สรุปได้ว่าองค์ประกอบของภาวะผู้ประกอบการนั้น สามารถอธิบายได้ด้วยทฤษฎีหลายๆด้านรวมกัน ได้แก่ ทฤษฎีภาวะผู้นํา ทฤษฎีการบริหารเชิงกล ยุทธ์ทฤษฎีพื้นฐานทรัพยากรและทฤษฎีการรู้คิด ภาวะผู้ประกอบการจึงประกอบด้วยปัจจัย 4 ด้าน คือปัจจัยภาวะผู้นําอย่างผู้ประกอบการ ปัจจัยการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์อย่างผู้ประกอบการ ปัจจัยการ รับรู้โอกาสธุรกิจอย่างผู้ประกอบการและปัจจัยการบริหารจัดการโอกาสธุรกิจอย่างผู้ประกอบการ ปัจจัยเหล่านี้ได้ร่วมกันทําหน้าที่เป็นตัวแทนของภาวะผู้ประกอบการไปพร้อมกัน การทดสอบสมมติฐานความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้ประกอบการและผลประกอบการของ วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ใช้ข้อมูลจากการสํารวจด้วยแบบสอบถามทางไปรษณีย์จากกลุ่ม วิสาหกิจอุตสาหกรรมจํานวน 125 แห่งในประเทศไทยและวิเคราะห์ความเป็นเหตุเป็นผลโดย โปรแกรมตัวแบบสมการโครงสร้าง การทดสอบตัวแบบการวัดภาวะผู้ประกอบการกับผล ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมยืนยันในเชิงประจักษ์ว่าปัจจัยภาวะผู้ประกอบการทั้ง 4 ด้านเป็นองค์ประกอบของภาวะผู้ประกอบการการทดสอบตัวแบบสมการโครงสร้างพบว่า ภายในภาวะผู้ประกอบการนั้น ปัจจัยการรับรู้โอกาสธุรกิจฯ เป็นปัจจัยเริ่มต้นที่มีผลต่อการตัดสินใจ เชิงกลยุทธ์ฯและการบริหารจัดการโอกาสธุรกิจและปัจจัยทั้งสองนี้ จะมีอิทธิพลต่อภาวะผู้นําอย่าง ผู้ประกอบการที่มีผลต่อไปยังผลประกอบการของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม งานวิจัยชิ้นนี้ได้สร้างความเข้าใจได้ว่าวิธีการหนึ่งที่จะทําให้ผลประกอบการของวิสาหกิจ ขนาดกลางและขนาดย่อมมีกําไร เติบโต และความมั่นคงนั้น สามารถทําได้โดยการพัฒนาภาวะ ผู้ประกอบการให้กับวิสาหกิจ นอกจากนั้นแล้วในด้านนโยบาย การวัดระดับความสามารถภาวะ ผู้ประกอบการทําให้หน่วยงานภาครัฐมีเครื่องมือในการบ่งชี้และติดตามความสามารถในการ ประกอบการของวิสาหกิจฯ ได้สะดวกและมีประสิทธิผลมากกว่าการติดตามผลประกอบการซึ่งเป็น ตัวชี้วัดผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นแล้ว