วราภรณ์ วนาพิทักษ์สุเมธ จันพะนะ2023-01-122023-01-122016b198231https://repository.nida.ac.th/handle/662723737/6140วิทยานิพนธ์ (น.ม.)--สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, 2559การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาแนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับการควบคุมปืนบีบีกัน 2. ศึกษากฎหมายกฎหมายเกี่ยวกับกฎหมายควบคุมปืนบีบีกัน และวิเคราะห์เปรียบเทียบแนวทาง การควบคุมปืนบีบีกันของประเทศไทยกับต่างประเทศ 3. วิเคราะห์ปัญหาเกี่ยวกับการควบคุมปืนบีบี กันตามกฎหมายไทย และวิเคราะห์เปรียบเทียบกับแนวทางการควบคุมปืนบีบีกันตามกฎหมาย ต่างประเทศ และ 4. เพื่อนำเสนอแนวทางในการกำหนดหลักเกณฑ์ทางกฎหมายเกี่ยวกับการควบคุม บีบีกันของประเทศไทย ผู้วิจัยมุ่งศึกษาปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการควบคุมอาวุธปืนบีบีกันตาม พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.2490 ผลการศึกษาพบว่า ในปัจจุบันกฎหมายอาวุธปืนของประเทศไทย เป็นกฎหมายที่มีอยู่ได้ใช้มานาน อาจทำให้กฎหมายล้าสมัย และสิ่งเทียมอาวุธปืนตามกฎหมายไม่คลอบคลุมถึงปืนบีบีกัน ที่จะใช้บังคับ ควบคุมการก่ออาชญากรรม เนื่องมาจากเทคโนโลยีมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องทำให้สิ่งเทียมอาวุธปืนมี ความเหมือนจริงมากที่สุด ได้พยายามดัดแปลงประสิทธิภาพให้สิ่งเทียมอาวุธปืนให้มีประสิทธิภาพ เทียบเท่ากับปืนของจริงมากที่สุด ควรมีการปรับปรุงแก้ไขพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.2490 ควรจะต้องมีการกำหนดมาตรการควบคุม สิ่งเทียมอาวุธปืน การขออนุญาตซื้อ การขออนุญาตพกพา ควรมีการออกกฎหมายเฉพาะเพื่อควบคุม การใช้ปืนบีบีกันให้มีความรัดกุม ครอบคลุม ชัดเจน และบังคับใช้อย่างเคร่งครัดตลอดจนบทกำหนด โทษกรณีกระทำผิดให้มีโทษรุนแรงเพิ่มขึ้น เพื่อป้องกันบุคคลนำปืนบีบีกันไปใช้เป็นเครื่องมือ หรือ ช่องทางในการกระทำความผิดกฎหมาย เพื่อให้การควบคุมสิ่งเทียมอาวุธปืนเกิดสูงสุด และเพื่อรักษา ความสงบเรียบร้อยความปลอดภัยแก่ประชาชน ตลอดจนความมั่นคงของประเทศ104 แผ่นapplication/pdfthaผลงานนี้เผยแพร่ภายใต้ สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 4.0 (CC BY-NC-ND 4.0)อาวุธปืน -- กฎหมายและระเบียบข้อบังคับ -- ไทยปืน -- กฎหมายและระเบียบข้อบังคับ -- ไทยtext--thesis--master thesis10.14457/NIDA.the.2016.163