ภัคพงศ์ พจนารถอรพรรณ แพกุล2021-12-162021-12-162016b194272https://repository.nida.ac.th/handle/662723737/5347วิทยานิพนธ์ (วท.ม. (การจัดการสิ่งแวดล้อม))--สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, 2559การศึกษาสาเหตุการเปลี่ยนแปลงของโอโซนในทวีปเอเชีย โดยใช้ข้อมูลของโอโซนจาก สถานีตรวจวัด 15 แห่งในทวปีเอเชีย ปีค.ศ. 2004 โดยเปรียบเทียบกับการเคลื่อนตัวของมวลอากาศ แบบย้อนกลับเป็นระยะเวลา 10 วัน ด้วยแบบจำลอง HYSPLIT และจำแนกทิศทางการเคลื่อนตัว มวลอากาศเป็น 8 ทิศทางพบว่า มวลอากาศส่วนใหญ่มาจากทิศตะวันตก (W) รองลงมาคือ ทิศ ตะวันตกเฉียงเหนือ (NW) โดยโอโซนในภูมิภาคเอเชียตะวัน ออกมีค่าความเข้มข้นสูงเมื่อมวล อากาศเคลื่อนตัวมาจากทิศ W และผ่านแหล่งกำเนิดมลพิษภายในทวีป เช่น สถานีMt.Tai มีค่าเฉลี่ย รายปีโอโซนเท่ากบั 57.3 ppb รองลงมา สถานี Happo (55.9 ppb) สถานี Mt.Huang (51.8 ppb) สถานี Mt.Hua (50.3 ppb) สถานี Oki (44.8 ppb) สถานีMondy (44.6 ppb) สถานี HokTsui (43.7 ppb) สถานี Mt. Abu (43.1ppb) สถานี Rishiri (42.9 ppb)และสถานี Issyk-kul (38.9 ppb) ตามลำดับ บริเวณชายฝั่งตะวันออกของทวีปมวลอากาศที่ผ่านมหาสมุทรยาวนานกว่าทำให้มีโอโซนต่ำกว่า บริเวณอื่น เช่น สถานีMinami Torishima ซึ่งมีค่าเฉลี่ยรายปีเท่ากับ 30.7 ppb ในภูมิภาคเอเชีย ตะวันออกเฉียงใต้พบค่าเฉลี่ยของโอโซนที่สถานี Tanah Rata และ Bukit Koto Tabang เท่ากับ 19.0 และ13.0 ppb ตามลำดับ สถานีทั้งสองแห่งได้รับอิทธิพลจากมวลอากาศผ่านมหาสมุทรตลอดทั้งปี ทำให้ค่าเฉลี่ยต่ำกว่าสถานีที่ตั้งอยู่ทางภูมิภาคอื่นของทวีปเอเชีย โดยสถานีที่ได้รับมวลอากาศจาก ภายในภาคพื้นทวีปจะมีความเข้มข้นของโอโซนสูงกว่า มวลอากาศที่ผ่านมหาสมุทรจากการศึกษานี้ พบว่าปัญหามลพิษทางอากาศนอกจากแหล่งกำเนิดมลพิษที่เกิดในท้องถิ่นแล้วยังต้องตระหนักถึง ปัญหามลพิษที่สามารถแพร่กระจายจากระยะไกลซึ่งการศึกษาคร้ังนี้สามารถใช้เป็นแนวทางในการ คาดการณ์การเปลี่ยนแปลงของโอโซนในพื้นที่เฝ้าระวังได้110 แผ่นapplication/pdfthaผลงานนี้เผยแพร่ภายใต้ สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 4.0 (CC BY-NC-ND 4.0)มลพิษทางอากาศคุณภาพอากาศtext--thesis--master thesis10.14457/NIDA.the.2016.69