จำลอง โพธิ์บุญเบญจมินทร์ หมื่นแสน2025-04-242025-04-242024https://repository.nida.ac.th/handle/123456789/7098การค้นคว้าอิสระ คณะบริหารการพัฒนาสิ่งแวดล้อม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, 2567การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงศักยภาพในการตอบสนองความเสี่ยงด้านความปลอดภัยของชุมชน กรณีศึกษาชุมชนรัศมี 1 กิโลเมตรจากคลังก๊าซบ้านโรงโป๊ะ จังหวัดชลบุรี และปัจจัยที่มีสัมพันธ์กับศักยภาพในการตอบสนองความเสี่ยงด้านความปลอดภัยของชุมชน โดยวิธีการศึกษาเชิงปริมาณ (Quantitative Research) และใช้การวิจัยแบบสำรวจ (Survey Research) โดยใช้แบบสอบถาม (Questionnaire) เพื่อรวบรวมข้อมูลปฐมภูมิจากกลุ่มตัวอย่าง คือผู้ที่อาศัยอยู่ในชุมชนรัศมี 1 กิโลเมตรจากคลังก๊าซบ้านโรงโป๊ะ จังหวัดชลบุรี จำนวน 80 คน สถิติที่ใช้ในการทดสอบสมมุติฐานคือ Pearson's Correlation ผลการศึกษามีดังนี้ 1) ด้านปัจจัยบุคคล พบว่ากลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิงอายุระหว่าง 31-40 ปี มีสถานภาพสมรส ระดับการศึกษาอนุปริญญา อาศัยในชุมชน 10 ปีขึ้นไปและมีอาชีพพนักงานบริษัทเอกชน 2) ด้านความเสี่ยงด้านความปลอดภัย พบว่ามีผลกระทบต่อชีวิตและทรัพย์สินของคนในชุมชนมาก 3) ด้านศักยภาพการตอบสนองความเสี่ยงด้านความปลอดภัย พบว่า โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 4) ด้านปัจจัยที่เกี่ยวกับศักยภาพการตอบสนองความเสี่ยงด้านความปลอดภัย พบว่าในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง ผลการทดสอบสมมุติฐาน พบว่า ศักยภาพการตอบสนองความเสี่ยงด้านความปลอดภัยมีความสัมพันธ์กับปัจจัยด้านความรู้และทักษะพื้นฐานในการช่วยเหลือตนเองเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน การเพิ่มพูนความรู้และทักษะด้านการช่วยเหลือตนเอง การฝึกอบรมหรือซักซ้อมแผนเผชิญเหตุ ความร่วมมือที่ดีระหว่างชุมชนและหน่วยงานต่างๆ ผู้นำชุมชนให้ความสำคัญกับการพัฒนาศักยภาพด้านความปลอดภัยอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.01 ข้อเสนอแนะ คือ 1) ควรจัดกิจกรรมหรือหลักสูตรอบรมให้กับประชาชนในพื้นที่อย่างต่อเนื่อง 2) หน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรมีการจัดกิจกรรมการซักซ้อมแผนเผชิญเหตุร่วมกับชุมชนอย่างน้อยปีละ 1–2 ครั้ง 3) ควรมีช่องทางการประสานงานที่ชัดเจนระหว่างชุมชน หน่วยงานราชการ และหน่วยงานเอกชน เป็นต้นThis study aimed to examine the community's capacity to respond to safety risks, using the area within a one-kilometer radius of the Ban Rong Po gas depot in Chonburi Province as a case study. It also sought to identify factors associated with such capacity. A quantitative research approach was employed, using survey research as the method of data collection. Questionnaires were distributed to 80 individuals residing within the defined area to gather primary data. Pearson’s Correlation was used to test the hypotheses. The results were as follows: (1) Personal factors revealed that most respondents were female, aged between 31–40 years, married, held an associate degree, had lived in the community for over 10 years, and were employed by private companies. (2) Regarding safety risks, it was found that these risks significantly impacted the lives and property of community members. (3) The overall capacity to respond to safety risks was rated at the highest level. (4) Factors related to response capacity were found to be at a moderate level overall. Hypothesis testing showed a statistically significant relationship between response capacity and basic knowledge and skills for self-help in emergency situations, training and emergency drills, strong cooperation between the community and relevant agencies, along as well as the emphasis placed by community leaders on developing safety-related capacities, at the 0.01 level. Recommendations include: (1) regular organization of training activities or programs for residents; (2) conducting joint emergency response drills with the community at least once or twice a year; and (3) establishing clear communication channels between the community, government agencies, and private organizations.2 แผ่นapplication/pdfthaผลงานนี้เผยแพร่ภายใต้ สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แบบแสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 4.0 (CC BY-NC-ND 4.0)ศักยภาพในการตอบสนองการมีส่วนร่วมของชุมชนสถานการณ์ฉุกเฉินการเตรียมความพร้อมการมีส่วนร่วมชุมชนความปลอดภัยความเสี่ยงtext::report::research report