สุพรรณี ไชยอำพร, อาจารย์ที่ปรึกษาสุกัญญา วิบูลย์พานิช2014-05-052014-05-051993http://repository.nida.ac.th/handle/662723737/1745วิทยานิพนธ์ (พบ.ม.(พัฒนาสังคม))--สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, 2536.การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ของการศึกษาเพื่อ 1) ศึกษาถึงการพึ่งตนเองทางเศรษฐกิจของคนพิการ 2) ศึกษาถึงปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพึ่งตนเองทางเศรษฐกิจของคนพิการ 3) ศึกษาถึงอัตมโนทัศน์โดยส่วนรวมของคนพิการ และ 4) ศึกษาถึงการได้รับการสนับสนุนทางสังคมของคนพิการ โดยศึกษาผู้ป่วยออร์โธปิดิคส์และเวชศาสตร์ฟื้นฟู โรงพยาบาลรามาธิบดี ที่มีความพิการทางร่างกายมาแล้วไม่น้อยกว่า 2 ปี เพศชาย อายุ 20-55 ปี จำนวน 133 ราย เป็นการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม การสัมภาษณ์แบบเจาะลึก และการสังเกตการณ์ผลการศึกษาพบว่า.1. คนพิการส่วนใหญ่มีการพึ่งตนเองทางเศรษฐกิจต่ำ ส่วนใหญ่ขาดความสามารถในการบรรลุถึงระดับประทังชีพ ขาดความสมดุลระหว่างรายรับและรายจ่าย ขาดความมั่นคงในการประกอบอาชีพ แต่มีความสามารถในการตัดสินใจ มีความมั่นใจในตนเอง และมีจิตใจในการพึ่งตนเองทางเศรษฐกิจ2. คนพิการส่วนใหญ่มีอัตมโนทัศน์โดยส่วนรวมดีในทุก ๆ ด้าน โดยเฉพาะทางด้านศีลธรรมจรรยา.3. คนพิการส่วนใหญ่ได้รับการสนับสนุนทางสังคมต่ำ โดยเฉพาะทางด้านอารมณ์ จิตใจ การยอมรับ และการเป็นส่วนหนึ่งของสังคม4. อัตมโนทัศน์และการสนับสนุนทางสังคม มีความสัมพันธ์กับการพึ่งตนเองทางเศรษฐกิจของคนพิการ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P .05)5. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพึ่งตนเองทางเศรษฐกิจของคนพิการ เรียงตามน้ำหนัก ได้แก่ อัตมโนทัศน์ด้านความพึงพอใจและด้านร่างกาย ระดับการศึกษา การสนับสนุนทางสังคมด้านการเป็นส่วนหนึ่งของสังคม และอายุ8, 153 แผ่นapplication/pdfthaผลงานนี้เผยแพร่ภายใต้ สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 4.0 (CC BY-NC-ND 4.0)HV 1559 .T5 ส41คนพิการ -- ไทยtext--thesis--master thesis10.14457/NIDA.the.1993.28