วัชรีภรณ์ ไชยมงคลพิมพ์ชนก เชาวณาพรรณ์2022-05-052022-05-052016b197578https://repository.nida.ac.th/handle/662723737/5751วิทยานิพนธ์ (วท.ม. (สถิติประยุกต์))--สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, 2559งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิธีการประมาณค่าสูญหาย 3 วิธี คือ วิธีการถดถอย วิธีการถดถอยด้วยระยะห่างต่ำสุด และวิธีเอ็มไอ โดยการจำลองข้อมูลด้วยเทคนิคมอนติคาร์โล ประกอบด้วยตัวแปรอิสระ และตัวแปรตามอย่างละหนึ่งตัวแปรที่มีการแจกแจงแบบปกติ มีค่าเฉลี่ย 10 และความแปรปรวน 1 สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ คือ 0.10 0.30 0.50 0.70 และ 0.90 กำหนดขนาดตัวอย่างเป็น 30 60 100 และ 300 ท าซ้ำ 1,000 รอบทุกกรณี กำหนดเปอร์เซ็นต์การสูญหายของตัวแปรตามเป็นไปอย่างสุ่มที่ 5 10 และ 15 เปอร์เซ็นต์ ในทุกขนาดตัวอย่าง กำหนดสัมประสิทธิ์ความเชื่อมั่น 0.95 เกณฑ์ที่ใช้ในการเปรียบเทียบ คือ สัมประสิทธิ์การแปรผันและค่าความน่าจะเป็นครอบคลุม ผลการศึกษา พบว่า วิธีการประมาณค่าสูญหายทั้ง 3 วิธี ให้ค่าสัมประสิทธิ์การแปรผันและค่าความน่าจะเป็นครอบคลุมของตัวประมาณใกล้เคียงกัน และค่าสัมประสิทธิ์การแปรผันของตัวประมาณมีค่าลดลงเมื่อขนาดตัวอย่างเพิ่มขึ้น ส่วนค่าความน่าจะเป็นครอบคลุมของตัวประมาณมีค่าใกล้เคียงค่าสัมประสิทธิ์ความเชื่อมั่น 0.95 เนื่องจากวิธีการถดถอยเป็นวิธีที่ง่ายและไม่ซับซ้อน วิธีการถดถอยจึงเป็นวิธีการประมาณค่าสูญหายที่เหมาะสมที่สุดในการวิจัยครั้งนี้82 แผ่นapplication/pdfthaผลงานนี้เผยแพร่ภายใต้ สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 4.0 (CC BY-NC-ND 4.0)ประชากรประชากร -- สถิติtext--thesis--master thesis10.14457/NIDA.the.2016.240