อำนาจการสอบสวนคดีความผิดที่ได้กระทำนอกราชอาณาจักร : ศึกษากรณีพนักงานอัยการกับดีเอสไอ
Publisher
Issued Date
2015
Issued Date (B.E.)
2558
Available Date
Copyright Date
Resource Type
Series
Edition
Language
tha
File Type
application/pdf
No. of Pages/File Size
244 แผ่น
ISBN
ISSN
eISSN
DOI
Other identifier(s)
b190056
Identifier(s)
Access Rights
Access Status
Rights
ผลงานนี้เผยแพร่ภายใต้ สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 4.0 (CC BY-NC-ND 4.0)
Rights Holder(s)
Physical Location
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. สำนักบรรณสารการพัฒนา
Bibliographic Citation
Citation
นาฏอนงค์ ขำเจริญ (2015). อำนาจการสอบสวนคดีความผิดที่ได้กระทำนอกราชอาณาจักร : ศึกษากรณีพนักงานอัยการกับดีเอสไอ. Retrieved from: http://repository.nida.ac.th/handle/662723737/4252.
Title
อำนาจการสอบสวนคดีความผิดที่ได้กระทำนอกราชอาณาจักร : ศึกษากรณีพนักงานอัยการกับดีเอสไอ
Alternative Title(s)
Authority to investigate offenses committees abroad : case study prosecutor with the DSI
Author(s)
Advisor(s)
Editor(s)
item.page.dc.contrubutor.advisor
Advisor's email
Contributor(s)
Contributor(s)
Abstract
จากสภาพอาชญากรรมที่มีลักษณะยุ่งยาก สลับซับซ้อนมากยิ่งขึ้นทำให้การรวบรวม
พยานหลักฐานในการกระทำความผิดเป็นไปได้ยากประกอบกับเจ้าหน้าที่ซึ่งมีหน้าที่ในการปราบปราม
ผู้กระทำความผิดในปัจจุบันไม่สามารถที่จะปราบปรามอาชญากรรมได้อย่างทันท่วงทีและมี
ประสิทธิภาพเท่าที่ควร จนอาจเกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงต่อประเทศชาติได้ ทั้งการปฏิบัติงาน
ของหน่วยงานในกระบวนการยุติธรรมของไทยยังคงขาดความเชื่อมโยงและการบูรณาการร่วมกันทำ
ให้บาปเคราะห์ยังคงเกิดแก่ประชาชนอยู่เอง ด้วยเหตุนี้ รัฐบาลจึงได้พยายามหาทางแก้ไขปัญหาที่
เกิดขึ้นจากความจำกัดดังกล่าวของหน่วยงานตำรวจอย่างจริงจังโดยการจัดให้มีหน่วยงานพิเศษขึ้น
เพื่อแก้ไขปัญหาอาชญากรรมที่มีความยุ่งยากซับซ้อนนั้นจึงได้มีการจัดตั้งกรมสอบสวนคดีพิเศษ (DSI)
ขึ้นและมีอำนาจหน้าที่โดยตรงในการสืบสวนคดีที่มีลักษณะเป็นคดีพิเศษได้โดยเฉพาะ อย่างไรก็ตาม
การที่รัฐจัดให้มีหน่วยงานต่างๆ เพิ่มขึ้นเพื่อมารับมือกับปัญหาอาชญากรรมนั้นทำให้รัฐต้องประสบกับ
ปัญหาใหม่ตามมาอีกนานัปการทั้งยังก่อความสับสนในทางปฏิบัติอันสืบเนื่องมาจากความไม่ชัดเจนใน
ตัวบทกฎหมาย โดยเฉพาะหากเป็นคดีพิเศษที่กรมสอบสวนคดีพิเศษมีอำนาจตามพระราชบัญญัติการ
สอบสวนคดีพิเศษ พ.ศ.2547 และคดีดังกล่าวเป็นความผิดนอกราชอาณาจักรตามประมวลกฎหมาย
วิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 20 ด้วยนั้น ใครควรมีอำนาจสอบสวน องค์กรสอบสวนคดีพิเศษมี
อำนาจสอบสวนได้เองหรือต้องได้รับมอบหมายจากอัยการสูงสุดก่อนกรณียังเกิดความสับสนในทาง
ปฏิบัติจนและบางครั้งก็อาจเกิดความชะงักงันในการปฏิบัติหน้าที่ด้วยเกรงจะเป็นการปฏิบัติหน้าที่โดย
มิชอบอันจะส่งผลถึงอำนาจฟ้องของพนักงานอัยการซึ่งจะก่อให้เกิดความเสียหายต่อประชาชนใน
สังคมและกระบวนการยุติธรรมอย่างมาก
จากการศึกษาอำนาจสอบสวนคดีอาญานอกราชอาณาจักรของพนักงานสอบสวนคดีพิเศษ ตามพระราชบัญญัติการสอบสวนคดีพิเศษ พนักงานสอบสวนคดีพิเศษมีอำนาจเพียงใดนั้น ได้มี ความเห็นแตกต่างกัน ดังนี้ ฝ่ายแรกเห็นว่า การสอบสวนคดีพิเศษนอกราชอาณาจักร ตามพระราชบัญญัติการสอบสวนคดีพิเศษ พนักงานสอบสวนคดีพิเศษ อยู่ภายใต้อำนาจของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 20 อันเป็นอำนาจของอัยการสูงสุดหรือผู้ที่ได้รับมอบหมายฝ่ายที่สองเห็นว่า การสอบสวน เป็นอำนาจของพนักงานสอบสวนคดีพิเศษโดยเฉพาะ เพราะกระบวนการยุติธรรมในประเทศไทยมิได้เอื้อให้พนักงานอัยการสามารถทำการสอบสวนได้เองอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยเหมือนในต่างประเทศ เป็นผลให้การใช้อำนาจสอบสวนของพนักงานอัยการไทยกระทำได้อย่างติดขัด ทั้งถือเป็นเพียงข้อยกเว้นของกฎหมายเท่านั้น และแม้ประมวลกฎหมายวิธี พิจารณาความอาญา มาตรา 20 ที่แก้ไขใหม่จะได้บัญญัติให้พนักงานอัยการมีอำนาจในการสอบสวน เพิ่มขึ้นประหนึ่งทำให้อำนาจสอบสวนของพนักงานอัยการไทยมีความใกล้ชิดกับความเป็นสากลในคดี ความผิดนอกราชอาณาจักรมากขึ้น แต่ในทำงปฏิบัติพนักงานอัยการก็มิได้เข้าไปมีบทบาทในการ สอบสวนด้วยตนเองอย่างในต่างประเทศ หากยังคงมอบหมายให้พนักงานสอบสวนเป็นผู้ทำหน้าที่ สอบสวนหรือเป็นผู้รับผิดชอบในการสอบสวนอยู่นั้นเอง ทั้งนี้ ด้วยข้อจำกัดนานัปการของฝ่ายอัยการ เองกอปรกับประเทศไทยได้ยึดถือและมีหลักปฏิบัติหลายประการที่แตกต่างจากประเทศอื่น เช่น ตาม มาตรา 120 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจำรณาความอาญาดังนั้น ในการนากฎหมายหรือหลักปฏิบัติ ใดๆ ของต่างประเทศมาใช้จึงจำเป็นอย่ำงยิ่งที่จะต้องปรับใช้ให้สอดคล้องกับบริบทของสังคมไทยด้วย
ผู้เขียนจึงเสนอแนะให้มีการแก้ไขพระราชบัญญัติการสอบสวนคดีพิเศษ พ.ศ.2547 มาตรา 21 วรรคหนึ่ง(2) เป็น“คดีพิเศษที่จะต้องดำเนินการสืบสวนและสอบสวนพระราชบัญญัตินี้ ได้แก่ คดี ความผิดทำงอาญาดังต่อไปนี้ (2) คดีความผิดทางอาญาอื่นนอกจาก (1) ตามที่ กคพ. มีมติด้วย คะแนนเสียงไม่น้อยกว่าสองในสามของกรรมการทั้งหมดเท่าที่มีอยู่ เป็น “คดีความผิดทางอาญาอื่น นอกจาก (1) ตามที่ กคพ. มีมติด้วยคะแนนเสียงไม่น้อยกว่าสองในสามของกรรมการทั้งหมดเท่าที่มี อยู่ แต่กรณีความผิดทางอาญานั้นเป็นความผิดนอกราชอาณาจักรตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความอาญามาตรำ 20 ให้พนักงานสอบสวนคดีพิเศษมีอำนาจสอบสวนคดีนั้นได้โดยตรงโดยไม่ต้อง ได้รับมอบหมายจากอัยการสูงสุดก่อน และให้เป็นการสอบสวนที่ชอบด้วยกฎหมาย”
จากการศึกษาอำนาจสอบสวนคดีอาญานอกราชอาณาจักรของพนักงานสอบสวนคดีพิเศษ ตามพระราชบัญญัติการสอบสวนคดีพิเศษ พนักงานสอบสวนคดีพิเศษมีอำนาจเพียงใดนั้น ได้มี ความเห็นแตกต่างกัน ดังนี้ ฝ่ายแรกเห็นว่า การสอบสวนคดีพิเศษนอกราชอาณาจักร ตามพระราชบัญญัติการสอบสวนคดีพิเศษ พนักงานสอบสวนคดีพิเศษ อยู่ภายใต้อำนาจของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 20 อันเป็นอำนาจของอัยการสูงสุดหรือผู้ที่ได้รับมอบหมายฝ่ายที่สองเห็นว่า การสอบสวน เป็นอำนาจของพนักงานสอบสวนคดีพิเศษโดยเฉพาะ เพราะกระบวนการยุติธรรมในประเทศไทยมิได้เอื้อให้พนักงานอัยการสามารถทำการสอบสวนได้เองอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยเหมือนในต่างประเทศ เป็นผลให้การใช้อำนาจสอบสวนของพนักงานอัยการไทยกระทำได้อย่างติดขัด ทั้งถือเป็นเพียงข้อยกเว้นของกฎหมายเท่านั้น และแม้ประมวลกฎหมายวิธี พิจารณาความอาญา มาตรา 20 ที่แก้ไขใหม่จะได้บัญญัติให้พนักงานอัยการมีอำนาจในการสอบสวน เพิ่มขึ้นประหนึ่งทำให้อำนาจสอบสวนของพนักงานอัยการไทยมีความใกล้ชิดกับความเป็นสากลในคดี ความผิดนอกราชอาณาจักรมากขึ้น แต่ในทำงปฏิบัติพนักงานอัยการก็มิได้เข้าไปมีบทบาทในการ สอบสวนด้วยตนเองอย่างในต่างประเทศ หากยังคงมอบหมายให้พนักงานสอบสวนเป็นผู้ทำหน้าที่ สอบสวนหรือเป็นผู้รับผิดชอบในการสอบสวนอยู่นั้นเอง ทั้งนี้ ด้วยข้อจำกัดนานัปการของฝ่ายอัยการ เองกอปรกับประเทศไทยได้ยึดถือและมีหลักปฏิบัติหลายประการที่แตกต่างจากประเทศอื่น เช่น ตาม มาตรา 120 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจำรณาความอาญาดังนั้น ในการนากฎหมายหรือหลักปฏิบัติ ใดๆ ของต่างประเทศมาใช้จึงจำเป็นอย่ำงยิ่งที่จะต้องปรับใช้ให้สอดคล้องกับบริบทของสังคมไทยด้วย
ผู้เขียนจึงเสนอแนะให้มีการแก้ไขพระราชบัญญัติการสอบสวนคดีพิเศษ พ.ศ.2547 มาตรา 21 วรรคหนึ่ง(2) เป็น“คดีพิเศษที่จะต้องดำเนินการสืบสวนและสอบสวนพระราชบัญญัตินี้ ได้แก่ คดี ความผิดทำงอาญาดังต่อไปนี้ (2) คดีความผิดทางอาญาอื่นนอกจาก (1) ตามที่ กคพ. มีมติด้วย คะแนนเสียงไม่น้อยกว่าสองในสามของกรรมการทั้งหมดเท่าที่มีอยู่ เป็น “คดีความผิดทางอาญาอื่น นอกจาก (1) ตามที่ กคพ. มีมติด้วยคะแนนเสียงไม่น้อยกว่าสองในสามของกรรมการทั้งหมดเท่าที่มี อยู่ แต่กรณีความผิดทางอาญานั้นเป็นความผิดนอกราชอาณาจักรตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความอาญามาตรำ 20 ให้พนักงานสอบสวนคดีพิเศษมีอำนาจสอบสวนคดีนั้นได้โดยตรงโดยไม่ต้อง ได้รับมอบหมายจากอัยการสูงสุดก่อน และให้เป็นการสอบสวนที่ชอบด้วยกฎหมาย”
Table of contents
Description
วิทยานิพนธ์ (น.ม.)--สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, 2558