นโยบายอุตมะในการดำเนินงานเขื่อนภูมิพล

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาถึงปริมาณน้ำที่เหมาะสม ที่จะปล่อยไปเพื่อผลิตกระแสไฟฟ้าและการชลประทานในแต่ละสภาวะของปริมาณน้ำในเขื่อนในคาบเวลาหนึ่ง เพื่อให้ค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นเนื่องจากการดำเนินงานเขื่อนเฉลี่ยในระยะยาวมีค่าต่ำสุด ค่าใช้จ่ายที่จะพิจารณาในที่นี้จะพบว่าเป็น 2 ประเภทคือ ค่าใช้จ่ายในการผลิตไฟฟ้าและความเสียหายในด้านเกษตรกรรม เนื่องจากปริมาณน้ำในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยามีมากกว่าหรือน้อยกว่าความต้องการทางเกษตรกรรม

นอกจากนี้ วิทยานิพนธ์นี้ยังศึกษาต่อไปถึงผลกระทบกระเทือนต่อนโยบายอุตมะเมื่อความเสียหายต่อหน่วยของน้ำที่เกินและไม่เพียงพอต่อความต้องการของเกษตรกรรมเปลี่ยนแปลงไปด้วย.

วิธีการศึกษา.

1. ศึกษาทฤษฎีที่เกี่ยวกับนโยบายการดำเนินงานของเขื่อนจากวารสารเรื่อง "นโยบายที่ดีที่สุดสำหรับการดำเนินงานเขื่อนเอนกประสงค์" (An optimal policy for operating a multipurpose reservoir) เขียนโดย G. Bradley Russell ซึ่งได้ศึกษาต่อจากผลงานของ John Fessford, Samuel Karlin และผลงานของ John D.C. Little.

2. ศึกษาทฤษฎี Infinite stage markov programming จากหนังสือ Dynamic programming with management application.

ผลการวิเคราะห์สรุปได้ดังนี้

1. เมื่อเปลี่ยนแปลงความเสียหายต่อหน่วยของน้ำที่เกินและไม่เพียงพอกับความต้องการทางด้านชลประทานในสภาวะของปริมาณน้ำที่ไหลเข้ามาในเขื่อนเมื่อเดือนที่แล้วเดียวกัน นโยบายอุตมะจะเปลี่ยนแปลงในสภาวะของปริมาณน้ำในเขื่อนแถบกลาง ๆ คือ ประมาณสภาวะที่ 27 ถึง 39 ดังเปรียบเทียบไว้ในตาราง 7.1 สำหรับสภาวะของปริมาณน้ำที่ไหลเข้ามาในเขื่อนเมื่อเดือนที่แล้วอยู่ในสภาวะที่ 3 คือ เมื่อค่าใช้จ่ายต่อหน่วยของน้ำที่ที่ไม่เพียงพอกับความต้องการทางด้านชลประทานเพิ่มขึ้น นโยบายอุตมะจะเปลี่ยนไปในทางตัดสินใจปล่อยน้ำเพิ่มขึ้น ในทำนองเดียวกัน การเพิ่มค่าใช้จ่ายต่อหน่วยของน้ำที่เกินจากความต้องการทางด้านชลประทาน นโยบายอุตมะจะเปลี่ยนไปในทางตัดสินใจปล่อยน้ำลดลง.

2. เมื่อทราบความน่าจะเป็นของการเปลี่ยนแปลงสภาวะของปริมาณน้ำที่ไหลเข้ามาในเขื่อนภูมิพล และเปลี่ยนสภาวะของปริมาณน้ำที่ไหลเข้ามาในเขื่อนเป็นปริมาณน้ำมีหน่วยเป็นล้านลูกบาศก์เมตร ก็สามารถหาปริมาณน้ำเฉลี่ยที่ไหลเข้ามาในเดือนนี้ได้ เช่น ถ้าทราบว่าสภาวะของปริมาณน้ำที่ไหลเข้ามาในเขื่อนเมื่อเดือนที่แล้วและอยู่ในสภาวะที่ 2.