มาตรการในการจัดทำบริการสาธารณะในการช่วยเหลือผู้ประสบภัย : ศึกษากรณีมูลนิธิกู้ภัยเฉพาะอุบัติภัย
Publisher
Issued Date
2016
Issued Date (B.E.)
2559
Available Date
Copyright Date
Resource Type
Series
Edition
Language
tha
File Type
application/pdf
No. of Pages/File Size
114 แผ่น
ISBN
ISSN
eISSN
Other identifier(s)
b194169
Identifier(s)
Access Rights
Access Status
Rights
ผลงานนี้เผยแพร่ภายใต้ สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 4.0 (CC BY-NC-ND 4.0)
Rights Holder(s)
Physical Location
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. สำนักบรรณสารการพัฒนา
Bibliographic Citation
Citation
ชณเกตุ แผ่วงค์ (2016). มาตรการในการจัดทำบริการสาธารณะในการช่วยเหลือผู้ประสบภัย : ศึกษากรณีมูลนิธิกู้ภัยเฉพาะอุบัติภัย. Retrieved from: https://repository.nida.ac.th/handle/662723737/5482.
Title
มาตรการในการจัดทำบริการสาธารณะในการช่วยเหลือผู้ประสบภัย : ศึกษากรณีมูลนิธิกู้ภัยเฉพาะอุบัติภัย
Alternative Title(s)
Measures to provide public services to help the victims : a case study of the accident rescue foundation
Author(s)
Advisor(s)
Editor(s)
item.page.dc.contrubutor.advisor
Advisor's email
Contributor(s)
Contributor(s)
Abstract
วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัญหาทางกฎหมายและปัญหาข้อเท็จจริงในการ ปฏิบัติภารกิจของมูลนิธิกู้ภัย เพื่อนำไปสู่การพัฒนาการจัดทำบริการสาธารณะในการช่วยเหลือ ผู้ประสบภัยและพัฒนาเป็นกฎหมายเฉพาะต่อไป อันจะนำไปสู่การจัดระเบียบมูลนิธิกู้ภัยต่าง ๆ และ ควบคุมเจ้าหน้าที่มูลนิธิกู้ภัยให้อยู่ในบรรทัดฐานและมีมาตรฐานเดียวกัน อีกทั้งศึกษาการจัดทำบริการสาธารณะในการช่วยเหลือผู้ประสบภัยของต่างประเทศ วิเคราะห์ปัญหาโดยมุ่งเน้นศึกษาจากปัญหาข้อเท็จจริง และพระราชบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับการช่วยเหลือผู้ประสบภัยเพื่อให้เหมาะสม สอดคล้องกับสภาพสังคมในปัจจุบัน ผลการศึกษาพบว่า ประเทศไทยไม่มีบทบัญญัติกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับมูลนิธิกู้ภัยโดยเฉพาะ จึงไม่มีหน่วยงานที่รับผิดชอบดูแลควบคุมมูลนิธิกู้ภัย ส่งผลให้เกิดปัญหาและความไม่เป็นระเบียบของ มูลนิธิกู้ภัยที่มีมากมายในปัจจุบัน การทำงานจึงไม่มีประสิทธิภาพเท่าที่ควรไม่สามารถตอบสนองต่อ ความต้องการช่วยเหลือของประชาชนได้อย่างทันท่วงที ผู้วิจัยจึงเสนอความเห็นเป็น 2 แนวทาง คือ ในกรณีที่ยังมิได้บัญญัติกฎหมายเฉพาะในเรื่องนี้ เห็นว่าควรให้สำนักงานตำรวจแห่งชาติเป็นหน่วยงานที่ควบคุมดูแลเรื่องนี้โดยตรงเนื่องจากเป็นภารกิจ ของสำนักงานตำรวจแห่งชาติตามพระราชกฤษฎีกาแบ่งส่วนราชการสำนักงานตำรวจแห่งชาติ พ.ศ. 2552 โดยวางกรอบหลักเกณฑ์ขึ้นใหม่เพื่อแก้ไขปัญหาที่มีอยู่เดิม และกรณีมีการตราพระราชบัญญัติ เฉพาะ ซึ่งผู้วิจัยเห็นว่าพระราชบัญญัตินี้ต้องมีสาระสำคัญ กล่าวคือ คำจำกัดความของมูลนิธิกู้ภัย มีขั้นตอน การดำเนินงานและการฝึกอบรม คุณสมบัติของบุคคลที่จะเข้ามาเป็นเจ้าหน้าที่มูลนิธิกู้ภัย ตลอดจนอำนาจหน้าที่และภารกิจขององค์กรซึ่งต้องมีคณะกรรมการจากหน่วยงานต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง กับการช่วยเหลือผู้ประสบภัย ได้แก่ เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข เจ้าหน้าที่กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย กระทรวงมหาดไทย เจ้าหน้าที่ตำรวจ สำนักงานตำรวจแห่งชาติผู้ แทนที่ได้รับเลือกจากมูลนิธิกู้ภัยและมีการกำหนดความรับผิดและบทลงโทษไว้ ซึ่งอาจส่งผลให้การ ทำงานของมูลนิธิกู้ภัยเป็นไปในทิศทางและมีมาตรฐานเดียวกันอันจะก่อให้เกิดประโยชน์ต่อชีวิตของ ผู้ประสบภัยอย่างสูงที่สุด
Table of contents
Description
วิทยานิพนธ์ (น.ม.)--สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, 2559