Genealogy of Thai cultural policy
Issued Date
2023
Issued Date (B.E.)
2566
Available Date
Copyright Date
Resource Type
Series
Edition
Language
eng
File Type
application/pdf
No. of Pages/File Size
248 leaves
ISBN
ISSN
eISSN
Other identifier(s)
b217158
Identifier(s)
Access Rights
Access Status
Rights
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Rights Holder(s)
Physical Location
National Institute of Development Administration. Library and Information Center
Bibliographic Citation
Citation
Kanjana Laochockchaikul (2023). Genealogy of Thai cultural policy. Retrieved from: https://repository.nida.ac.th/handle/662723737/6913.
Title
Genealogy of Thai cultural policy
Alternative Title(s)
Author(s)
Advisor(s)
Editor(s)
item.page.dc.contrubutor.advisor
Advisor's email
Contributor(s)
Contributor(s)
Abstract
The study of Thailand cultural policy is qualitative research using methodology based on genealogy to review “cultural policy” of Thailand. The objectives of this study are 1. to study and analyze Thailand cultural policy of each period in discourse perspective and related context and 2. to analyze practices and situations that cultural policies express themselves to show the connection between the content of Thailand cultural policy, practices and related strategies and the results of cultural policy.
The study was indicated that Thailand cultural policy in the era of Plaek Phibunsongkhram (P. Phibunsongkhram) was considered the first period of using “culture” to drive into policy which was important national agenda under “Nation-building Culture” discourse. During the era of Field Marshal P. Phibunsongkhram, this discourse had become secured and had long been sealing at basic consumption level in Thai society before entering the era of Field Marshal Sarit Thanarat who built “Good traditional culture” discourse to significantly emphasize once again against social and political context. This resulted in the development guidelines that held on to “Good traditional culture” discourse remain in long development agenda which mainly gave priority to national culture until modern economic development. This was considered main challenge against cultural policy as seen in modern Thailand cultural policy under “Cultural Capital” discourse which placed development goals to accord with modern economic development.
การศึกษานโยบายวัฒนธรรมของประเทศไทยนี้ เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ ซึ่งศึกษาวิจัยเอกสาร (documentary research) โดยนำเอาวิธีวิทยาตามแนวทางวงศาวิทยามาทบทวน “นโยบายวัฒนธรรม” ของประเทศไทย โดยมีวัตถุประสงค์ในการศึกษา คือ 1. ศึกษาและวิเคราะห์นโยบายวัฒนธรรมของประเทศไทยในแต่ละช่วงเวลาในมุมมองวาทกรรม และบริบทที่เกี่ยวข้อง และ 2. วิเคราะห์ปฏิบัติการ และสถานการณ์ที่นโยบายวัฒนธรรมต่าง ๆ แสดงตัว เพื่อแสดงความเชื่อมโยงระหว่างเนื้อหานโยบายวัฒนธรรมของประเทศไทย ปฏิบัติการและยุทธศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง และผลที่เกิดขึ้นจากนโยบายวัฒนธรรม ผลการศึกษาบ่งชี้ว่า นโยบายด้านวัฒนธรรมในยุคสมัยของจอมพล ป. พิบูลสงคราม ถือเป็นช่วงเวลาแรกของการนำเอาประเด็น “วัฒนธรรม” มาขับเคลื่อนผลักดันเข้าสู่นโยบายอันเป็นวาระสำคัญในระดับชาติ ภายใต้ “วาทกรรมวัฒนธรรมสร้างชาติ” ในช่วงเวลาภายใต้อำนาจของจอมพล ป. นี้ ได้กลายเป็นชุดวาทกรรมที่มีความมั่นคง ซึ่งผนึกอยู่ในระดับฐานคติพื้นฐานของคนในสังคมไทยมาอย่างยาวนาน ก่อนจะเข้าสู่รัฐบาลสมัยจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ที่สร้างวาทกรรม “วัฒนธรรมดั้งเดิมที่ดีงาม” ขึ้นมาขับเน้นขึ้นมาอีกครั้งอย่างมีนัยสำคัญต่อบริบททางสังคมและการเมือง แม้ในช่วงเวลาต่อๆ มา ส่งผลให้แนวทางการพัฒนาที่ยึดมั่นต่อวาทกรรม “วัฒนธรรมดั้งเดิมที่ดีงาม” สถิตอยู่ในวาระการพัฒนามานานที่ให้ความสำคัญกับวัฒนธรรมของชาติเป็นหลัก จนมาถึงการพัฒนาเศรษฐกิจสมัยใหม่ ถือเป็นอีกความท้าทายสำคัญต่อนโยบายด้านวัฒนธรรม ดังจะเห็นนโยบายวัฒนธรรมของไทยในยุคใหม่ภายใต้วาทกรรม “ทุนวัฒนธรรม” ซึ่งวางเป้าหมายการพัฒนาให้สอดคล้องกับการพัฒนาเศรษฐกิจใหม่
การศึกษานโยบายวัฒนธรรมของประเทศไทยนี้ เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ ซึ่งศึกษาวิจัยเอกสาร (documentary research) โดยนำเอาวิธีวิทยาตามแนวทางวงศาวิทยามาทบทวน “นโยบายวัฒนธรรม” ของประเทศไทย โดยมีวัตถุประสงค์ในการศึกษา คือ 1. ศึกษาและวิเคราะห์นโยบายวัฒนธรรมของประเทศไทยในแต่ละช่วงเวลาในมุมมองวาทกรรม และบริบทที่เกี่ยวข้อง และ 2. วิเคราะห์ปฏิบัติการ และสถานการณ์ที่นโยบายวัฒนธรรมต่าง ๆ แสดงตัว เพื่อแสดงความเชื่อมโยงระหว่างเนื้อหานโยบายวัฒนธรรมของประเทศไทย ปฏิบัติการและยุทธศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง และผลที่เกิดขึ้นจากนโยบายวัฒนธรรม ผลการศึกษาบ่งชี้ว่า นโยบายด้านวัฒนธรรมในยุคสมัยของจอมพล ป. พิบูลสงคราม ถือเป็นช่วงเวลาแรกของการนำเอาประเด็น “วัฒนธรรม” มาขับเคลื่อนผลักดันเข้าสู่นโยบายอันเป็นวาระสำคัญในระดับชาติ ภายใต้ “วาทกรรมวัฒนธรรมสร้างชาติ” ในช่วงเวลาภายใต้อำนาจของจอมพล ป. นี้ ได้กลายเป็นชุดวาทกรรมที่มีความมั่นคง ซึ่งผนึกอยู่ในระดับฐานคติพื้นฐานของคนในสังคมไทยมาอย่างยาวนาน ก่อนจะเข้าสู่รัฐบาลสมัยจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ที่สร้างวาทกรรม “วัฒนธรรมดั้งเดิมที่ดีงาม” ขึ้นมาขับเน้นขึ้นมาอีกครั้งอย่างมีนัยสำคัญต่อบริบททางสังคมและการเมือง แม้ในช่วงเวลาต่อๆ มา ส่งผลให้แนวทางการพัฒนาที่ยึดมั่นต่อวาทกรรม “วัฒนธรรมดั้งเดิมที่ดีงาม” สถิตอยู่ในวาระการพัฒนามานานที่ให้ความสำคัญกับวัฒนธรรมของชาติเป็นหลัก จนมาถึงการพัฒนาเศรษฐกิจสมัยใหม่ ถือเป็นอีกความท้าทายสำคัญต่อนโยบายด้านวัฒนธรรม ดังจะเห็นนโยบายวัฒนธรรมของไทยในยุคใหม่ภายใต้วาทกรรม “ทุนวัฒนธรรม” ซึ่งวางเป้าหมายการพัฒนาให้สอดคล้องกับการพัฒนาเศรษฐกิจใหม่
Table of contents
Description
Thesis (Ph.D. (Social Development Administration))--National Institute of Development Administration, 2023