องค์กรหลักที่ใช้อำนาจอธิปไตยในการทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศตามหลักกฎหมายในและกฎหมายระหว่างประเทศ
Publisher
Issued Date
2016
Issued Date (B.E.)
2559
Available Date
Copyright Date
Resource Type
Series
Edition
Language
tha
File Type
application/pdf
No. of Pages/File Size
470 แผ่น
ISBN
ISSN
eISSN
Other identifier(s)
b195712
Identifier(s)
Access Rights
Access Status
Rights
ผลงานนี้เผยแพร่ภายใต้ สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 4.0 (CC BY-NC-ND 4.0)
Rights Holder(s)
Physical Location
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. สำนักบรรณสารการพัฒนา
Bibliographic Citation
Citation
เกียรติพร อำไพ (2016). องค์กรหลักที่ใช้อำนาจอธิปไตยในการทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศตามหลักกฎหมายในและกฎหมายระหว่างประเทศ. Retrieved from: https://repository.nida.ac.th/handle/662723737/5290.
Title
องค์กรหลักที่ใช้อำนาจอธิปไตยในการทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศตามหลักกฎหมายในและกฎหมายระหว่างประเทศ
Alternative Title(s)
The branch of government exercising the treaty making power in domestic and international law
Author(s)
Advisor(s)
Editor(s)
item.page.dc.contrubutor.advisor
Advisor's email
Contributor(s)
Contributor(s)
Abstract
ดุษฎีนิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทำกำไรศึกษาถึงการปฏิรูปบทบัญญัติรัฐธรรมนูญเกี่ยวกับ การใช้อำนาจและกระบวนการในการทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศที่ใช้บังคับอยู่ในปัจจุบัน โดยมี วัตถุประสงค์เพื่อนำไปสู่การวิเคราะห์ว่าบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญมีผลอย่างไรต่อภาวะวิกฤติเกี่ยวกับ การทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศที่เกิดขึ้น การศึกษาในครั้งนี้ให้ความสำคัญกับหลักกำรเกี่ยวกับการใช้อำนาจอธิปไตยของรัฐที่ใช้โดย ฝ่ายบริหารซึ่งสอดคล้องกับแนวคิดที่ว่าด้วยอำนาจในการทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศ หลักการแบ่งแยกอำนาจและหลักการตรวจสอบถ่วงดุล รวมทั้งการใช้อำนาจระหว่างฝ่ายบริหารในฐานะที่เป็น องค์กรหลักที่ใช้อำนาจในการทำความตกลงระหว่างประเทศ ในขณะที่ฝ่ายนิติบัญญัติซึ่งเป็นองค์กร รองที่เข้ามามีบทบาทร่วมกับฝ่ายบริหารในการทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศในกระบวนการให้ ความเห็นชอบกับการทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศที่ดำเนินการโดยฝ่ายบริหาร นอกจากนั้น ใน การศึกษายังได้ให้ความสำคัญกับการใช้อำนาจในการตรวจสอบการขัดแย้งจากการใช้อำนาจในการทำหนังสือสัญญาระหว่างฝ่ายนิติบัญญัติและฝ่ายบริหารโดยศาลรัฐธรรมนูญและศาลปกครองซึ่งเกิดขึ้น ในอดีตที่ผ่านมาด้วยเช่นกัน จากการศึกษาพบว่าปัญหาที่เกิดขึ้นจากการทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศตามบทบัญญัติ ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย เกิดขึ้นจากปัจจัยหลายประการไม่ว่าจะเป็นทั้งจากปัญหาที่ว่า ด้วยเข้าใจในเชิงหลักการที่ถูกต้องเกี่ยวกับอำนาจในการทำหนังสือสัญญาระหว่างฝ่ายบริหารกับฝ่าย นิติบัญญัติก็ดี ปัญหาเกี่ยวกับการใช้อำนาจและกระบวนการในการก่อนทำหนังสือสัญญาของฝ่าย บริหารภายใต้หลักการการมีส่วนร่วมของฝ่ายนิติบัญญัติ หลักการมีส่วนร่วมของประชาชน รวมทั้ง หลักการตรวจสอบถ่วงดุลโดยองค์กรตุลาการ ทั้งนี้ ข้อขัดข้องที่เกิดขึ้นจากปัจจัยดังกล่าวนำไปสู่ข้อ ขัดแย้งเกี่ยวกับการใช้อำนาจในการทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศระหว่างองค์กรตามรัฐธรรมนูญ ซึ่งส่งผลกระทบต่อกำรส่งเสริมควำมสัมพันธ์ระหว่างประเทศระหว่างประเทศไทยกับรัฐต่างประเทศ ยิ่งไปกว่านั้น จากการศึกษายังพบว่าการปฏิรูปบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญของประเทศไทยเกี่ยวกับ กระบวนการในการทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การเสนอกรอบการเจรจำ เพื่อขอความเห็นชอบจากฝ่ายนิติบัญญัติ หรือแม้แต่การให้ข้อมูลต่อภาคประชาชนในระหว่าง กระบวนการที่เกิดขึ้นในการเจรจาเพื่อทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศ หาได้เป็นสอดคล้องกับแนวคิดที่ว่าด้วยอำนาจในการทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศ และจากการศึกษาเปรียบเทียบแนว ปฏิบัติของรัฐต่างประเทศกลับไม่พบว่ามีการกำหนดหน้าที่ของฝ่ายบริหารที่จะต้องดำเนินการดังกล่าว เฉกเช่นที่ประเทศไทยกำหนดไว้แต่อย่างใด ข้อเสนอแนะในการศึกษาครั้งนี้ก็คือ ประเทศไทยจำเป็นต้องทำกรปฏิรูปบทบัญญัติใน รัฐธรรมนูญทั้งในเรื่องที่เกี่ยวกับการใช้อำนาจและบทบาทของฝ่ายบริหารก็ดี การแก้ไขประเภทของ หนังสือสัญญาระหว่างประเทศก็ดี การปฏิรูปกระบวนการมีส่วนร่วมของฝ่ายนิติบัญญัติและประชาชน ก็ดี รวมทั้งยังต้องเร่งให้มีการตรากฎหมายที่เกี่ยวกับกระบวนการทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศ นอกจากนั้น องค์กรตามรัฐธรรมนูญควรที่จะให้ความสำคัญและเคารพต่อหลักการและทฤษฎี กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการใช้อำนาจในการทำหนังสือสัญญาระหว่างประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การให้ความสำคัญกับการเคารพต่ออำนาจอธิปไตยที่ใช้ในการหนังสือสัญญาระหว่างประเทศของฝ่าย บริหารและฝ่ายนิติบัญญัติ
Table of contents
Description
วิทยานิพนธ์ (น.ด.)--สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, 2559
