การพัฒนาตัวบ่งชี้มูลค่าทรัพยากรท่องเที่ยวทางธรรมชาติ ประเภทเกาะท่องเที่ยวทางทะเลของไทย
Publisher
Issued Date
2016
Issued Date (B.E.)
2559
Available Date
Copyright Date
Resource Type
Series
Edition
Language
tha
File Type
application/pdf
No. of Pages/File Size
159 แผ่น
ISBN
ISSN
eISSN
DOI
Other identifier(s)
b194335
Identifier(s)
Access Rights
Access Status
Rights
ผลงานนี้เผยแพร่ภายใต้ สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 4.0 (CC BY-NC-ND 4.0)
Rights Holder(s)
Physical Location
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. สำนักบรรณสารการพัฒนา
Bibliographic Citation
Citation
ธนวรรษ ดอกจันทร์ (2016). การพัฒนาตัวบ่งชี้มูลค่าทรัพยากรท่องเที่ยวทางธรรมชาติ ประเภทเกาะท่องเที่ยวทางทะเลของไทย. Retrieved from: https://repository.nida.ac.th/handle/662723737/5300.
Title
การพัฒนาตัวบ่งชี้มูลค่าทรัพยากรท่องเที่ยวทางธรรมชาติ ประเภทเกาะท่องเที่ยวทางทะเลของไทย
Alternative Title(s)
Development of value indicators for natural tourism resources in island destinations in Thailand
Author(s)
Advisor(s)
Editor(s)
item.page.dc.contrubutor.advisor
Advisor's email
Contributor(s)
Contributor(s)
Abstract
การศึกษาการพัฒนาตัวบ่งชี้มูลค่าทรัพยากรท่องเที่ยวทางธรรมชาติประเภทเกาะท่องเที่ยวทาง ทะเลของไทย มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อพัฒนาตัวบ่งชี้ที่สามารถนํามาประเมินมูลค่าทรัพยากร ท่องเที่ยวทางธรรมชาติประเภทเกาะท่องเที่ยวทางทะเลของไทย 2. เพื่อวิเคราะห์นํ้าหนัก ความสําคัญของตัวบ่งชี้สําหรับการประเมินมูลค่าทรัพยากรท่องเที่ยวทางธรรมชาติประเภทเกาะ ท่องเที่ยวทางทะเลของไทย ในการศึกษาใช้เครื่องมือในการวิจัยอนาคตด้วยเทคนิค EDFR (Ethnographic Delphi Futures Research) ซึ่งเป็นเทคนิคที่มุ่งแสวงหาผลสรุปจากความคิดเห็นของผู้ที่เกี่ยวข้องออกมาอย่างเป็นระบบ ข้อมูลที่ได้มาจึงมีความถูกต้องน่าเชื่อถือ ซึ่งการวิจัยอนาคตเป็น การค้นคว้าองค์ความรู้กับอนาคตโดยใช้กระบวนการทางวิทยาศาสตร์ โดยมี การวางแผน การคาดการณ์หรือการพยากรณ์ และการตัดสินใจ โดยได้ทําการเก็บข้อมูลจากซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญจํานวน 9 ท่าน ดําเนินการเก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์ในการเก็บข้อมูลครั้งแรก และทําการเก็บข้อมูลซํ้า ด้วยแบบสอบถามตามกระบวนการวิจัย ในการกำหนดว่าการเป็นตัวบ่งชี้ที่มีความเหมาะสมจะใช้ ข้อความที่มีผลค่าพิสัยระหว่างควอไทล์บ่งชี้ ที่มีค่าน้อยกว่า 1.50 และมีค่าความแตกต่างระหว่าง มัธยฐานและฐานนิยมไม่เกิน 1.0 ถือว่าตัวบ่งชี้นั้นมีความสอดคล้องกัน (Consensus) ตามความ คิดเห็นของกลุ่มผู้เชี่ยวชาญเหมาะสมที่จะนํามาใช้เป็นตัวบ่งชี้ ซึ่งพบว่าตัวบ่งชี้มูลค่าทรัพยากร ท่องเที่ยวทางธรรมชาติประเภทเกาะท่องเที่ยวทางทะเลของไทยแบ่งออกเป็ น 3 ด้านสําคัญได้แก่ 1. ตัวบ่งชี้ด้านนิเวศเกาะ (Island Ecosystem) มีจํานวน 27 ตัวบ่งชี้ 2. ตัวบ่งชี้ด้านนิเวศบริการ (Ecosystem Services) มีจํานวน 10 ตัวบ่งชี้ และ 3. ตัวบ่งชี้ด้านการจัดการพื้นที่(Area Management) มีจํานวน 18 ตัวบ่งชี้ ในส่วนของตัวบ่งชี้ด้านนิเวศเกาะ (Island Ecosystem) ได้แบ่งตัวบ่งชี้ย่อยออกเป็นอีก 4 ด้าน ได้แก่ 1. ตัวบ่งชี้ด้านระบบนิเวศทางทะเล (Marine Ecosystem) 2. ตัวบ่งชี้ด้าน ระบบนิเวศชายฝั่ง (Coastal Scosystem) 3. ตัวบ่งชี้ด้านระบบนิเวศบนบก (Terrestrial Ecosystems) และ 4. ตัวบ่งชี้ด้านระบบนิเวศต้นนํ้า (Head Watershed)
Table of contents
Description
วิทยานิพนธ์ (ศศ.ม. (การจัดการการท่องเที่ยวแบบบูรณาการ))--สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, 2558