คุณภาพชีวิตของเกษตรกรชาวสวนยางในยุคเศรษฐกิจถดถอย : ศึกษากรณีจังหวัดสุราษฎร์ธานี และนครศรีธรรมราช

Abstract

การศึกษาวิจัยเรื่อง คุณภาพชีวิตของเกษตรกรชาวสวนยางในยุคเศรษฐกิจถดถอย : ศึกษา กรณีจังหวัดสุราษฎร์ธานีและนครศรีธรรมราช เป็นการศึกษาเชิงสำรวจและการสัมภาษณ์แบบมีโครงสรางมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับคุณภาพชีวิตปัจจยที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตและเพื่อแสวงหา แนวทางในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของเกษตรกรชาวสวนยางในจังหวัดสุราษฎร์ธานีและ นครศรธรรมราชามีคุณภาพชีวิตระดับใดมีปัจจัยอะไรที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตและเพื่อ นําผลการศึกษาวิจัยที่ได้เป็นแนวทางในการจัดทำและพัฒนาเครื่องมือชี้วัดคุณภาพชีวิตตลอดจนการ กําหนดโครงการพัฒนาคุณภาพชีวิตสำหรับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องต่อไป กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาสำรวจ เป็นเกษตรกรชาวสวนยางในพื้นที่จังหวัด สุราษฎร์ธานีและนครศรีธรรมราช จํานวน 400 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ความถี่ ร้อยละค่าเฉลี่ยส่วนเบยงเบนมาตรฐานและสถิติเชิงอนุมานคือการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ย การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและการเปรียบเทียบความแตกต่างรายคู่ ส่วนการสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างเป็นการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญพื้นที่ทั้งสอง จังหวัดรวม 12 คนประกอบไปด้วยผู้นําท้องถนหรือชุมชนผู้ที่ชาวบ้านให้ความเคารพนับถือใน หมู่บ้านหรือผู้อาวุโสในหมู่บ้านและเกษตรกรชาวสวนยางซึ่งผู้วิจัยนาข้อมูลที่ได้จากการสัมภาษณ์ มาวิเคราะห์ในเชิงพรรณนาเพื่อประกอบการอธิบายผู้วิจัยดำเนินการเก็บข้อมูลระหว่างเดือน เมษายนมิถุนายน 2553 สําหรับตัวแปรคุณภาพชีวิตใช้เป็นเครื่องมือในการสำรวจคุณภาพชีวิตของเกษตรกร สวนยางในครั้งนี้ได้มาจากการศึกษางานวิจัยที่เกี่ยวกับคุณภาพชีวิต ประกอบด้วยมิติต่างๆ 5 ด้าน ได้แก่ด้านชีวิตครอบครัว ชีวิตการทำงาน ด้านความมั่นคงทางเศรษฐกิจ ด้านสุขภาพอนามัยและ ด้านชีวิตในชุมชน ผลการศึกษาพบว่ากลุ่มตัวอย่างมีระดับคุณภาพชีวิตเฉลี่ยสูงสุดในระดับมากในด้านชีวิต การทำงาน มีค่าเฉลี่ย 4.04 รองลงมาคือด้านชีวิตครอบครัว มีค่าเฉลี่ย 3.96 ด้านชีวิตในชุมชน ค่าเฉลี่ย 3.74 กลุ่มตัวอย่างมีระดับคุณภาพชีวิตเฉลี่ยในระดับปานกลาง ในด้านความมั่นคงทาง เศรษฐกิจ มีค่าเฉลี่ย 3.47 รองลงมาคือด้านสุขภาพอนามัย มีค่าเฉลี่ย 3.37 ส่วนปัจจัยที่มี ความสัมพันธ์กับคณภาพชีวิตของเกษตรกรชาวสวนยางในจังหวัดสุราษฎร์ธานีและจังหวัด นครศรธรรมราชได้แก่เพศอายุระบการศึกษาลักษณะครอบครัวลักษณะที่อยู่อาศัย สภาพแวดลอมในการทำงาน การมีอาชพเสริมรายได้ฐานะทางเศรษฐกิจและความถี่ในการรบริการ ข่าวสารส่วนความพึงพอใจในราคาผลผลิตและความสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านไม่สามารถอธิบายได้ ว่าตัวแปรเหล่านี้มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตด้านต่างๆอย่างไรเนื่องจากตัวแปรไม่มีความ แตกต่างในตัวเอง สําหรับข้อเสนอแนะของเกษตรกรชาวสวนยางที่คิดว่าจะนำมาซึ่งการมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นนั้น เกษตรกรชาวสวนยางได้เสนอในเรื่องราคาผลผลิตมากที่สุดโดยต้องการให้มีราคาส่งสม่ำเสมอไม่ ควรให้ราคาลดตาลงมากเพราะผลผลิตที่ขายได้หมายถึงรายได้ที่จะนำมาเลี้ยงครอบครัวรวมทั้ง เกษตรกรชาวสวนยางมีภาระเรื่องราคาปัจจัยที่ส่งอยู่แล้วด้านชีวิตการทำงานต้องการให้หน่วยงาน ภาครัฐเขามาดูแลเรื่องกองทุนการทำสวนยางรวมถึงให้คําแนะนําความรู้ทางวิชาการแก่เกษตรกร สม่ำเสมอโดยสรุปแล้วเกษตรกรจะมีคุณภาพชีวิตที่ดีหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับปัจจัยแวดล้อมส่วนบุคคลของแต่ละคนมากกว่าเนื่องจากแต่ละคนมีพื้นฐานและความพึงพอใจในชีวิตที่แตกตางกัน สิ่งที่สําคัญคือการมีรายได้ที่เพียงพอไม่เป็นหนี้และการรู้จักพอประมาณตามอัตภาพของตนเอง คือสิ่งสำคัญที่จะทำให้การดำรงชีวิตมความสุขที่สุด