การใช้มาตรการ ทางเลือกในการบำบัดฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดของประเทศไทย

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ วัตถุประสงค์เพื่อทราบถึงหลักเกณฑ์ รูปแบบ แนวคิด ทฤษฎี เกี่ยวกับผู้เข้ารับการบําบัดรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติตามพระราช บัญญัติฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด พ.ศ.2545 และทราบถึงการใช้มาตรการทางเลือกในการ บําบัดรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด ตามพระราชบัญญัติฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด พ.ศ.2545 โดยทั้งนี้ต้องสามารถเข้าใจปัญหาและอุปสรรคในการใช้มาตรการทางเลือกในการ บําบัดรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด ทั้งระบบบังคับบําบัด และระบบสมัครใจ เพื่อนํามา เสนอแนวทางในการกําหนดหลักเกณฑ์ เกี่ยวกับการบําบัดรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพ ติดตามกฎหมายไทยให้มีประสิทธิภาพและสอดคล้องกับสภาพปัจจุบัน ผลการวิจัย พบว่า รูปแบบของการระวางโทษระหว่างผู้เสพและผู้ค้ายาเสพติด ต้องทําการ แยกออกจากกันเพราะเจตนาในการเข้าสู่วังวนของยาเสพติดนั้นมีความแตกต่างกันอย่างมาก ด้านการ ปล่อยชั่วคราวสําหรับผู้เข้ารับการตรวจพิสูจน์หรือผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดนั้น สมควรมีขั้นตอนการตรวจสอบติดตามผู้เข้ารับการบําบัดรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพ เนื่องจากสถิติ ของการเข้าการบําบัดรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพ แล้วนั้นกลับไปใช้ยาเสพติดดังเช่นเดิม และเมื่อมี การใช้ยาเสพติดซ้ําผู้วิจัยมีความเห็นว่าสมควรให้มีการบําบัดด้านสารเสพติดและสภาวะทางด้านสังคม ของผู้ใช้ยาเสพติดควบคู่ไปด้วย ผู้ต้องหามีภูมิลําเนาซึ่งไม่สะดวกต่อการเข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดในศูนย์ ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด นั้นไม่สมควรมีเงื่อนไขในการต่อรองในเรื่องสถานที่การเข้า บําบัดรักษา ดังนั้นสถานที่ที่ทําการบําบัดรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดนั้น จะต้องเป็น สถานที่เขตชุมชนหรือเป็นเขตที่แยกตัวออกมาจากสังคมเพื่อให้เกิดการติดต่อสื่อสารกับสังคม ภายนอกให้เป็นได้ยากมากที่สุด เพื่อตัดวงจรการขยายฐานการเสพและค้ายาเสพติดระหว่างการ บําบัดรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด ระยะเวลาของการการบําบัดรักษาและฟื้นฟสมรรถภาพ นั้นมิให้นับรวมกับการคุมขังหลังพิพากษาโทษตามกฏหมาย แต่มีส่วนเพิ่มเติมได้แก่ การคุมขังนั้นสมควรมีไว้เพื่อผู้ที่ทําการค้ายาเสพติดเท่านั้น แต่สําหรับผู้ที่เสพหรือหลงใช้ยาเสพติดนั้น สมควรให้เข้าบําบัดรักษาเกณฑ์อายุของผู้กระทําผิดนั้นสมควรได้รับการยกเลิกออกจากกฎหมาย เนื่องจากในปัจจุบันช่วงอายุของผู้กระทําผิดมีอายุที่น้อยลง การบังคับใช้กฏหมายของเยาวชนและผู้บรรลุนินิภาวะนั้นสมควรได้รับการแก้ไขใหม่เป็นพิจารณาคาดโทษจากความหนักเบาของการกระทํา ผิดและในปัจจุบันนั้นมีอายุน้อยกว่า 18 ปี เป็นส่วนมาก