การดูแลสุขภาพและภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุไทย

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุไทยและความสามารถ ในการทำนายภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุไทย ด้วยตัวแปรคุณลักษณะส่วนบุคคล การสนับสนุนทาง สังคมและการดูแลสุขภาพ โดยใช้ข้อมูลทุติยภูมิจากการสำรวจประชากรผู้สูงอายุ ประจำปี พ.ศ. 2554 ของสำนักงานสถิติแห่งชาติจำนวนตัวอย่างทั้งสิ้น 16,058 คน ผลการศึกษาพบว่าภาวะ สุขภาพของผู้สูงอายุไทยอยู่ในระดับปานกลาง ปัจจัยด้านคุณลักษณะส่วนบุคคล การสนับสนุน ทางสังคมและการดูแลสุขภาพของผู้สูงอายุไทยร่วมกันทำนายภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุไทยได้ ดีกว่าตัวแปรอิสระเพียงด้านใดด้านหนึ่ง ตัวแปรที่สำคัญที่สุด คือ รายได้ โดยพบว่าการที่ผู้สูงอายุ ไทยมีรายได้เฉลี่ยต่อปี ตั้งงแต่ 50,000 บาทขึ้นไป สามารถทำนายภาวะสุขภาพผู้สูงอายุไทยได้มากที่สุด โดยมีค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยมาตรฐาน (β) เท่ากับ .172 รองลงมาคือการดูแลสุขภาพของ ผู้สูงอายุไทย โดยมีค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยมาตรฐาน (β) เท่ากับ .156 การศึกษานี้เสนอแนะว่า ภาครัฐควรที่จะคงไว้ซึ่งนโยบายที่เกี่ยวข้องกับสวัสดิการของผู้สูงอายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเบี้ยยังชีพ ผู้สูงอายุและปรับปรุงช่องทางการเข้าถึงสิทธิดังกล่าวให้ครอบคลุมและทั่วถึง รวมทั้งส่งเสริม พฤติกรรมการดูแลสุขภาพของผู้สูงอายุ โดยเน้นให้ครอบครัวเข้ามีส่วนร่วม