กฎหมายคุ้มครองสิทธิของข้าราชการพลเรือนที่เป็นผู้ค้ำประกัน: ศึกษาเฉพาะกรณี ข้าราชการพลเรือนเป็นผู้ค้ำประกันที่เป็นบุคคลล้มละลาย

Abstract

จากการศึกษาวิจัย เพื่อหาแนวทางการพิจารณาคุณสมบัติข้าราชการพลเรือนขณะรับ ราชการพลเรือนที่เป็นบุคคลล้มละลาย เฉพาะบุคคลนั้นเป็นเพียงผู้ค้ําประกัน โดยกําหนดคุณสมบัติ ของบุคคลที่จะเข้ารับราชการไว้ทุกระดับตําแหน่งและประเภทตําแหน่งของข้าราชการพลเรือนไว้ ประการหนึ่งว่า ข้าราชการเมื่อรับราชการเข้ามาแล้วนั้น หากเมื่อใดก็ตามตกเป็นบุคคลล้มละลาย จะต้องออกจากราชการทันทีโดยบทบัญญัติดังกล่าวมีสภาพบังคับในลักษณะเด็ดขาด โดยไม่พิจารณา ถึงมูลหนี้อันเป็นเหตุให้บุคคลนั้นต้องตกเป็นบุคคลล้มละลาย ว่าเกิดจากการที่ข้าราชการผู้นั้น ประพฤติเสื่อมเสียในทางการเงิน จนมีหนี้สินล้นพ้นตัวและต้องตกเป็นบุคลล้มละลายหรือไม่ ผู้ศึกษาวิจัยขอเสนอแนะแนวทางการแก้ไขไว้สามแนวทางคือ แนวทางแรก ควรมีการแก้ไข โดยการเพิ่มข้อยกเว้นไว้ใน พระราชบัญญัติข้าราชการพลเรือน พ.ศ.2551 โดยเพิ่มเติมบทบัญญัติของ มาตรา 110 วรรคสามว่า“การสั่งให้ออกจากราชการตามกรณี (3) เฉพาะมาตรา 36 ข.(6) ไม่ใช้บังคับ แก่กรณีที่ข้าราชการพลเรือนสามัญต้องคําพิพากษาให้เป็นบุคคลล้มละลายจากการเป็นผู้ค้ําประกัน” แนวทางที่สอง ควรจะมีบทบัญญัติของกฎหมายพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน เปิดช่องให้ โอกาสแก่ข้าราชการ ผู้นั้นที่ศาลสั่งให้ยกเลิกการล้มละลายและสั่งให้ลูกหนี้กลับมีอํานาจจัดการ เกี่ยวกับทรัพย์สินของตน ให้มีสิทธิขอกลับเข้ารับราชการ และผู้บังคับบัญชาซึ่งมีอํานาจสั่งบรรจุตาม มาตรา 57 มีอํานาจสั่งให้ข้าราชการผู้นั้นกลับเข้าราชการใหม่ได้โดยอาศัยเหตุที่ ไม่มีลักษณะต้องห้าม คือ ไม่เป็นบุคคลล้มละลาย ตามมาตรา 36 ข (6) นั้นได้ส่วนแนวทางที่สาม ในกรณีข้าราชการที่ต้อง ล้มละลายจากการเป็นผู้ค้ําประกันถูกสั่งให้ออกจากราชการ ตามมาตรา 110 (3) และได้ใช้สิทธิ อุทธรณ์ต่อคณะกรรมการพิทักษ์ระบบคุณธรรม สํานักงาน ก.พ. ในการวินิจฉัยและมีคําสั่งให้ คณะกรรมการพิทักษ์ระบบคุณธรรม สํานักงาน ก.พ. มีอํานาจสั่งให้ชะลอการให้ออกจากราชการไว้ ก่อน ในกรณีที่ข้าราชการผู้นั้นได้ยื่นคําขอประนอมหนี้ภายหลังล้มละลาย เพื่อรอผลการประนอมหนี้ หากการประนอมหนี้เป็นผลสําเร็จ และศาลสั่งให้ยกเลิกการล้มละลายและจะสั่งให้ผู้นั้นกลับมีอํานาจ จัดการเกี่ยวกับทรัพย์สินของตน อันมีผลให้ผู้นั้นพ้นจากการเป็นบุคคลล้มละลาย ให้ดุลพินิจของ ผู้บังคับบัญชาในการพิจารณาความเสียหาย ถ้าไม่ได้เกิดจากการทุจริตของผู้ค้ําประกันและถ้าผู้ค้ํา ประกันอยู่ทํางานต่อแล้วไม่ได้สร้างความเสื่อมเสียแก่หน้าที่การงานให้ใช้สิทธิในการอุทธรณ์ได้ (หาก เป็นกรณีมีคําสั่งให้ออกจากราชการแล้ว เลยขั้นตอนของแนวทางแรกจึงใช้แนวทางที่สาม)

The research aims to provide the guideline for consideration of civil servants' qualifications as a bankruptcy person from being a guarantor. The law states that a civil servant will be immediately disqualified and mandatorily discharged on bankruptcy. This is not regarded to the reason that led to the bankruptcy, either or not their own financial misconduct. I proposed 3 possible solutions. The first solution is to amend Civil Service Act B.E. 2551 by including an exception in section 110 paragraph (3) “An order of discharging from government service under (3) section 36 B.(6) shall not force for civil servant who is bankruptcy order as a guarantor.” The second solution is there should be added a provision of Civil service Act. That open an opportunity to civil servant who vacated from bankruptcy and debtor has been ordered to administer his own property.The commanders with the right following Section 57 should be able to accept the request as the persons' qualifications have been restored to meet Section 36 B.(6). The final solution is for the civil servants who are bankrupt from being a guarantor and discharged following Section 110 (3), and have requested an appeal to MSPC, OCSC. MSPC has authority to delay/postpone the discharge until the end of composition. If the composition has been successful and bankruptcy has been lifted, the commander has the right to consider the status of the civil servants, if not affected the organisation (if the discharge has been successful and could not apply the first solution, the final solution is applied).