ปัญหาทางกฎหมายในงานดนตรีกรรมตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ศึกษากรณีการเรียบเรียงเพลงขึ้นใหม่

Abstract

การศึกษาในเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาขอบเขตการคุ้มครองลิขสิทธิ์ในงานเพลงที่ เรียบเรียงขึ้นใหม่ (Covered Song) 2. ศึกษามาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองลิขสิทธิ์ใน งานเพลงต้นฉบับ และงานเพลงที่เรียบเรียงขึ้นใหม่ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 3. เสนอ แนวทางการตีความการอนุญาตให้ใช้สิทธิตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 โดยศึกษา องค์ประกอบของเพลง การดัดแปลงเพลง การอนุญาตให้ผู้อื่นใช้เพลง ขอบเขตการตีความพระราช บัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 โดยที่วงการเพลงมีความเปลี่ยนแปลงในด้านของการเผยแพร่ กล่าวคือ เดิมค่ายเพลงจะเป็น ผู้ผลิตเพลงและเป็นผู้เผยแพร่เพลงสู่สาธารณชน จนปี พ.ศ.2549 เรื่อยมามีการเข้าถึงเทคโนโลยี อินเตอร์เนตได้โดยง่ายและกว้างขวาง ผู้คนสามารถนําเพลงต้นฉบับมาดัดแปลงรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง โดยที่ไม่มีการขออนุญาตเจ้าของงานเพลงอันมีลิขสิทธิ์และเผยแพร่ผ่านเทคโนโลยีอินเตอร์เนตได้ โดยง่าย และได้รับผลตอบแทนไม่ว่าทางด้านความมีชื่อเสียง ค่าตอบแทนเป็นเงินจากการมีโฆษณา การได้เข้าสู่วงการเพลงอย่างแท้จริง เป็นต้น การนําเพลงมาเรียบเรียงใหม่ (Cover) โดยไม่จ่าย ค่าตอบแทนให้เจ้าของลิขสิทธิ์นั้น ส่งผลกระทบในด้านลบกับเจ้าของลิขสิทธิ์ ทั้งในด้านรายได้และ ด้านความนิยมในตัวศิลปินต้นฉบับ แต่กับตัวผู้ที่นําเพลงมาเรียบเรียงขึ้นใหม่ กลับส่งผลในด้านบวก หรืออย่างน้อยที่สุดก็ไม่ได้เสียหายแต่อย่างใด เพราะไม่ได้จ่ายค่าตอบแทนให้กับเจ้าของลิขสิทธิ์อยู่แล้ว ประเด็นความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ของเพลงที่เรียบเรียงใหม่ (Cover Version) จึงมีความสําคัญต่อ อุตสาหกรรมเพลงไทยอย่างมาก เพราะจะนํามาซึ่งขอบเขตของผู้ที่จะนําเพลงที่เรียบเรียงใหม่ สามารถสร้างสรรค์ผลงานได้เพียงใดจึงจะเป็นการเคารพในธรรมสิทธิ (Moral Right) ของเจ้าของ ลิขสิทธิ์ที่แท้จริง จึงเกิดปัญหาทางกฎหมายว่าในประเด็นความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในเพลงที่เรียบเรียง ใหม่ (Cover Version) และประเด็นการคุ้มครองเจ้าของลิขสิทธิ์ในเพลงต้นฉบับ (Original) โดยมี การศึกษาแนวคิดและการพิจารณาของประเทศ ได้แก่ สหรัฐอเมริกา และอังกฤษ และนํามา เปรียบเทียบกับแนวคิดและการพิจารณาของประเทศไทย