ปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจเข้าสู่ตลาดแรงงานเสรีประชาคมอาเซียนด้านวิชาชีพของพยาบาล : กรณีศึกษาโรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจเข้าสู่ตลาดแรงงานเสรี ประชาคมอาเซียนด้านวิชาชีพของพยาบาลในโรงพยาบาลมหาวิทยาลัย กรณีศึกบามหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์ เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ซึ่งผู้วิจัยได้เลือกใช้แบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูล ประชากรในการศึกษา คือ พยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โดยการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) ขนาด 371 คน ซึ่งเป็นขนาดตัวอย่างที่ทำให้ความคลาดเคลื่อนของการประมาณค่าสัดส่วน (e)มีค่าไม่เกิน 0.027 ที่ระดับความเชื่อมั่น 0.95 จากนั้นได้กำหนดขนาคตัวอย่างตามสัดส่วนประเกทประชากรใน โรงพยาบาล ซึ่งได้ขนาดตัวอย่างประเภทข้าราชการจำนวน 93 คน และพนักงานมหาวิทยาลัย จำนวน 278 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การวิเคราะห์ความถดถอยเชิงพหุแบบ ขั้นตอน (Stepwise Multiple Regression Analysis โดยกำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติเท่ากับ .0ร ผลการศึกษาพบว่าปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจเข้าสู่ตลาดแรงานเสรีประชาคมอาเชียนด้าน วิชาชีพของพยาบาล ได้แก่ ปัจยส่วนบุคคล ประกอบด้วย อายุ การมีผู้อยู่ในอุปการะ ระดับ การศึกษาสูงสุด และลักษณะรายได้ครอบครัวแบบพอใช้เหลือเก็บ ในส่วนของปัจจัยดึงดูง (Pull tors) ประกอบด้วข ด้านความก้าวหน้าทางวิชาชีพ และด้านสถาบัน และปัจจัยผลัก Factors) ได้แก่ ด้านความก้าวหน้าทางวิชาชีพ ซึ่งมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุดูณ เท่ากับ .573 และสามารถอธิบายความแปรปรวนของความความตั้งใจเข้าสู่ตลาดแรงงานเสรีประชาคมอาเซียน ด้านวิชาชีพของพยาบาล ได้ร้อยละ 32.80 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โคยมีค่าความ คลาดเคลื่อนมาตรฐานในการพยากรณ์ เท่ากับ + 2.2

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจเข้าสู่ตลาดแรงงานเสรี ประชาคมอาเซียนด้านวิชาชีพของพยาบาลในโรงพยาบาลมหาวิทยาลัย กรณีศึกษามหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์ เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ซึ่งผู้วิจัยได้เลือกใช้แบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูล ประชากรในการศึกษา คือ พยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โดยการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) ขนาด 371 คน ซึ่งเป็นขนาดตัวอย่างที่ทำให้ความคลาดเคลื่อนของการประมาณค่าสัดส่วน (e)มีค่าไม่เกิน 0.027 ที่ระดับความเชื่อมั่น 0.95 จากนั้นได้กำหนดขนาคตัวอย่างตามสัดส่วนประเกทประชากรใน โรงพยาบาล ซึ่งได้ขนาดตัวอย่างประเภทข้าราชการจำนวน 93 คน และพนักงานมหาวิทยาลัย จำนวน 278 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การวิเคราะห์ความถดถอยเชิงพหุแบบ ขั้นตอน (Stepwise Multiple Regression Analysis โดยกำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติเท่ากับ .0ร ผลการศึกษาพบว่าปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจเข้าสู่ตลาดแรงานเสรีประชาคมอาเชียนด้าน วิชาชีพของพยาบาล ได้แก่ ปัจยส่วนบุคคล ประกอบด้วย อายุ การมีผู้อยู่ในอุปการะ ระดับ การศึกษาสูงสุด และลักษณะรายได้ครอบครัวแบบพอใช้เหลือเก็บ ในส่วนของปัจจัยดึงดูง (Pull tors) ประกอบด้วข ด้านความก้าวหน้าทางวิชาชีพ และด้านสถาบัน และปัจจัยผลัก Factors) ได้แก่ ด้านความก้าวหน้าทางวิชาชีพ ซึ่งมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุดูณ เท่ากับ .573 และสามารถอธิบายความแปรปรวนของความความตั้งใจเข้าสู่ตลาดแรงงานเสรีประชาคมอาเซียน ด้านวิชาชีพของพยาบาล ได้ร้อยละ 32.80 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โคยมีค่าความ คลาดเคลื่อนมาตรฐานในการพยากรณ์ เท่ากับ + 2.2